พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อุสุภ |
ดู อุสภ. | สัตว์, วัว | ||
อุสุม |
น. อุสุม. อุสฺมา,
น. ไอ, ไออุ่น; ความร้อน น.… |
ไวยากรณ์ | ||
อุเทศ |
น. อุทฺเทส. | |||
อุเบกขา |
น. อุเปกฺขา, (ดู วางเฉย) | ธรรมะ | ||
อุเหม่ |
อุ. เห! อเร! | คำอุทาน | ||
อุโฆษ |
น. อุคฺโฆส. นินฺนาท. ค. วิสฺสุต ขฺยาต ปญฺญาต อภิญฺญาต วิทิต สุปากฏ |
|||
อุโบสถ |
(อาคาร) | น. อุโปสถาคาร.., อุโปสถคฺค., สีมาฆร., | สถานที่ | |
อุโบสถ |
(ศีล) | น. อุโปสถ. | ศีลวินัย | |
อุโบสถกรรม |
น. อุโปสถกมฺม., | พิธีกรรม | ||
อุโมงค์ |
น. อุมงฺค. อุมฺมงฺค. อุมฺมคฺค. ภูมฺยนฺโตมคฺค. | สถานที่ | ||
อุโลก |
น. ตินีส. อติมุตฺตก.
อุโลก น. ชื่อไม้ต้น เนื้อไม้สีขาว ใช้ทำยาได้,… |
พืช, ไม้ต้น | ||
อุไร |
น. สุวณฺณ., (ดู ทองคำ) | ดินหินแร่ธาตุ, ทองคำ | ||
อุ่น |
(ร้อนน้อย) | น. มนฺทุณฺหตฺต., ค. นาจฺจุณฺห อุณฺฑ ตตฺต |
ร้อนเย็น | |
อุ่น |
(ทำให้ร้อน) | ก. ตาเปติ, อุสุมํ คณฺหาเปติ, อุตฺเตเชติ | ร้อนเย็น | |
อุ่นสบาย |
ค. สุขาวห | |||
อุ่นหนาฝาคั่ง |
ดู มากมาย, บริบูรณ์ | |||
อุ่นเครื่อง |
น. อารมฺภกิจฺจ., | |||
อุ่นใจ |
ค. อสฺสตฺถ ปสฺสทฺธ วิสฺสตฺถ อนาสงฺก อกิญฺจน | |||
อุ้ง |
น. ปาทตลมชฺฌ., หตฺถตลมชฺฌ., | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
อุ้งมือ |
น. หตฺถตลมชฺฌ., | ร่างกายและส่วนประกอบ |