พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อู้อี้ |
น. ปชปฺปน., ก. ชปฺปติ |
|||
อเจลก |
น. อเจลก. (ดู ชีเปลือย) | |||
อเนก |
ค. อเนก | |||
อเนกคุณคัน |
ดู ตำแย. | พืช | ||
อเนกคูณ |
น. ปูติก. ปกิริย. โรหี, โรหิตก. | พืช | ||
อเนกประการ |
ค. อเนกปฺปการ. | |||
อเนจอนาถ |
ค. ทีน วราก | |||
อเปหิ |
ดู ขับไล่. | |||
อเวจี |
น. อวีจิ, | นรก | ||
อเสขะ |
น. อเสข. อเสกฺข. | บุคคล | ||
อโขเภณี |
น. อกฺโขภินี, | |||
อโนดาต |
(สระ) | น. อโนตตฺต. | ||
อโศก |
น. อโสก. วญฺชุล.
อโศก น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิด เช่น อโศกนํ้า… |
พืช | ||
อโหสิ |
ดู ยกโทษให้, ให้อภัย | |||
อโหสิกรรม |
น. อโหสิกมฺม., | กรรม | ||
อ่อง |
ดู เปล่งปลั่ง. | |||
อ่อน |
ค. มุทุ มุทุก สุขุมาล โกมล มนฺท พาล สินิทฺธ สณฺห อกถิน | |||
อ่อนกำลัง |
ค. ทุพฺพล อปฺปถาม สตฺติหีน | |||
อ่อนข้อ |
ค. อถทฺธ อนุวตฺตมาน | |||
อ่อนจิตอ่อนใจ |
ดู เพลียใจ, ท้อใจ |