พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อุทยาน |
น. อุยฺยาน., อุปวน., อาราม. | สถานที่, สวน-ป่าไม้ | ||
อุทยานตะวันออก |
น. ปุพฺพาราม. | สถานที่, สวน-ป่าไม้ | ||
อุทยานส่วนพระองค์ |
น. ปมทวน., ราชุยฺยาน., | สถานที่, สวน-ป่าไม้ | ||
อุทยานแห่งชาติ |
น. เทสิโยปวน., เทสิยวน., | สถานที่, สวน-ป่าไม้ | ||
อุทร |
น. อุทร., กุจฺฉิ,. คหณี, คพฺภ. | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
อุทัย |
น. อุทย. | |||
อุทาน |
น. อุทาน., อุทฺทาน., สหสาอุทีรณ., ก. อุทาเนติ, สหสา อุจฺจาเรติ |
คำอุทาน | ||
อุทาร |
ค. อุทาร (ดู ประเสริฐ, ยอดเยี่ยม) | |||
อุทาหรณ์ |
น. อุทาหรณ., (ดู ตัวอย่าง) | |||
อุทิศ |
น. อุทฺทิสฺสนา, ก. อุทฺทิสฺสติ กกิ.อุทฺทิสฺส |
|||
อุทิศให้ |
น. โอโณชน. ก. โอโณชยติ โอโณเชติ |
|||
อุทิศให้อย่างดี |
ค. สุยิฏฺฐ | |||
อุทุมพร |
น. อุทุมฺพร. (ดู มะเดื่อ) | พืช, ไม้ต้น | ||
อุธัจ |
ดู อุทธัจ. | |||
อุบ |
(ไม่บอก) | สำ. ตุณฺหีภาเวน น กเถติ | ||
อุบล |
(บัวสาย) | น. อุปฺปล., กุวล., กุวลย., กุมุท., | พืช, ไม้น้ำ | |
อุบอิบ |
ดู บ่น. | |||
อุบะ |
น. ปุปฺผทาม. มาลาคุณ. | |||
อุบัติ |
น. อุปฺปตฺติ, ชาติ, ก. อุปฺปชฺชติ |
|||
อุบัติภัย |
น. อุปทฺทวภย., วิปตฺติภย., | ภัยอันตราย |