พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ศิลาจารึก |
น. สิลาลิปิ, ปาสาณเลขา, | ดินหินแร่ธาตุ, ถ้อยคำ | ||
ศิลาจารึกที่หลุมศพ |
น. ถูปตฺถมฺภ. สนฺธิสิลา, โกณสิลา, ถูปสิลา, | |||
ศิลาฤกษ์ |
น. มงฺคลสิลา, | ดินหินแร่ธาตุ, เวลา | ||
ศิลาแลง |
น. กฏก., | ดินหินแร่ธาตุ | ||
ศิวลึงค์ |
น. สิวลิงฺค.,
ศิวลึงค์ น. รูปนิมิตแทนองค์พระศิวะหรือพระอิศวร… |
เครื่องหมาย | ||
ศิวะ |
น. สิว. (ดู พระอิศวร) | บุคคล, เทวดา | ||
ศิวาลัย |
น. สิวาลย. | เทวดา, ที่อยู่อาศัย | ||
ศิวิไลซ์ |
(civilization) | น. วุทฺธิ, วฑฺฒน., วุฑฺฒิ, อิทฺธิ, ชุติ, โชติ, ปชฺโชต. วิโรจน., วิภว. สมิชฺฌน., สิฏฺฐาจารตา, สพฺภตา, | ||
ศิวโมกข์ |
น. สิว., โมกฺข. นิพฺพาน.,
ศิวโมกข์ น. พระนิพพาน. |
นิพพาน | ||
ศิษย์ |
น. สิสฺส. อนฺเตวาสี. อนฺเตวาสิก. สาวก. | บุคคล, ศิษย์สาวก | ||
ศิษย์เก่า |
น. โปราณสิสฺส., ปุพฺพสิสฺส. | บุคคล, ศิษย์สาวก | ||
ศิโรราบ |
น. อภิวาทน., นิวาต. สคารวตา, นิหตมานตา, วสงฺคมน., ปรวสคมน., | กราบไหว้บูชา | ||
ศีรษะ |
น. สีส. ก. อุตฺตมงฺค., สิร. มุทฺธ. มุทฺธา, มตฺถก. วรงฺค., เกสี. |
ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ศีรษะล้าน |
ค. ขลฺลาต นิกฺเกส | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ศีรษะแตก |
ก. ผลติ | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ศีล |
น. สีล., สํยม. สํวร. ตป. พฺรหฺม., ทม. | ศีลวินัย | ||
ศีลขาด |
น. สีลเภท. | ศีลวินัย | ||
ศีลธรรม |
น. สีลวตฺต., สาธุคุณ. สทาจาร. ธมฺโมปเทส. | ศีลวินัย | ||
ศีลวัต |
น. สีลวตฺต., | ศีลวินัย | ||
ศีลวิบัติ |
น. สีลวิปตฺติ, | ศีลวินัย |