พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ศาลเยาวชน |
น. โกมาราธิกรณสาลา, | |||
ศาลแพ่ง |
น. มหาชนิกาธิกรณสาลา, | |||
ศาสดา |
น. สตฺถุ. ครุ. คุรุ. ติตฺถ. | บุคคล, ครูอาจารย์, พระพุทธเจ้า | ||
ศาสตราจารย์ |
(professor) | น. ปณฺฑิตาจริย. มหาปณฺฑิต. มหชฺฌาปก. | ศาสตร์-วิทยา, ครูอาจารย์ | |
ศาสตร์ |
น. สตฺถ., สุต., วิชฺชา, | ศาสตร์-วิทยา | ||
ศาสตร์การทำอาหาร |
น. สุโภชนวิชฺชา, | ศาสตร์-วิทยา, อาหาร | ||
ศาสตร์ว่าด้วยการบำรุงพันธุ์มนุษย์ |
น. สุนฺทรสนฺตติชานกสตฺถ., | ศาสตร์-วิทยา | ||
ศาสนพิธี |
น. ปูชาวิธิ. จาริตฺตนิยม. ปูชานิยม. | ศาสนา, พิธีกรรม | ||
ศาสนศาสตร์ |
น. เทวธมฺม. | ศาสนา, ศาสตร์-วิทยา | ||
ศาสนา |
น. สาสน., วาท. ลทฺธิ, ทิฏฺฐิ, สมย. | ศาสนา | ||
ศาสนาคริสต์ |
น. กิฏฺฐสมย. กิฏฺฐสาสน., กิฏฺฐภตฺติ, | คริสต์ | ||
ศาสนาชินโต |
น. ชินฺโตสมย. | ศาสนา | ||
ศาสนาพราหมณ์ |
น. พฺราหฺมณสมย. พฺราหฺมณสาสน., | |||
ศาสนาพุทธ |
น. พุทฺธสาสน., | พุทธ | ||
ศาสนาอิสลาม |
น. อิสลมฺมสาสน., | อิสลาม | ||
ศิลป |
น. สิปฺป., กลา, วิชฺชา, | ศิลปะ | ||
ศิลปกรรม |
น. สิปฺปกมฺม., | ศิลปะ | ||
ศิลปการทำดอกไม้ไฟ |
น. อคฺคิมาลายตฺต., อคฺคิมาลาสมฺปาทน., | ศิลปะ | ||
ศิลปการวาดภาพคน |
น. ปฏิพิมฺพสมฺปาทน., | ศิลปะ | ||
ศิลปนิยม |
น. สิปฺปคฺฆวฑฺฒิ, | ศิลปะ |