พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้ส่งออก |
น. วิเทสภณฺฑเปสก. | บุคคล | ||
ผู้ส่งโทรเลข |
น. วิชฺชุสาสนเปสก. | บุคคล | ||
ผู้หญิง |
น. อิตฺถี, นารี, สิมนฺตินี, ถี, สตี, วธู, วนิตา, องฺคนา, ปมทา, สุนฺทรา, สุนฺทรี, กนฺตา, รมณี, ทยิตา, อพลา, มาตุคาม. มหิลา, มเหลา, ภีรุ, กนฺตา, มหิลา, รมณี, | บุคคล, เพศหญิง, ผู้หญิง | ||
ผู้หนักในธรรม |
ค. ธมฺมครุ ธมฺมครุก | บุคคล, ธรรมะ | ||
ผู้หมดภาระแล้ว |
ค. ปนฺนภาร | บุคคล | ||
ผู้หลงทาง |
ค. มคฺคมูฬฺห มูฬฺหมคฺค | บุคคล | ||
ผู้หวังดี |
ค. อตฺถกาม อตฺถกามี หิตกาม หิเตสี สุภาสํสิก อนุกูล | บุคคล | ||
ผู้หวั่นไหว |
ค. อิลฺลีส จลน กมฺปน | บุคคล | ||
ผู้หาความสุข |
ค. สุเขสี | บุคคล | ||
ผู้อธิบาย |
ค. นิทสฺสก ปริทีเปตุ วณฺเณตุ | บุคคล | ||
ผู้อนุญาต |
ค. อนุชานก โอกาสกร | บุคคล | ||
ผู้อพยพ |
น. สเทสจาคี. (วาสาย) วิเทสคามี. | บุคคล | ||
ผู้อยู่ด้วยกัน |
น. สทฺธิวิหาริก. เนวาสิก. สหวาสี. ปริชน. ค. สทฺธิวิหารี สหวาสี |
บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | ||
ผู้อยู่ประจำ |
ค. อาวาสิก | บุคคล | ||
ผู้อยู่ปริวาส |
ค. ปาริวาสิก | บุคคล, ศีลวินัย | ||
ผู้อยู่ป่า |
ค. อรญฺญิก อรญฺญก อรญฺญคต อารญฺญิก | บุคคล | ||
ผู้อยู่เหนือมนุษย์ |
ค. นราสภ นรุตฺตม | บุคคล | ||
ผู้อยู่โยง |
ค. โอหิยฺยก โอหีน | บุคคล | ||
ผู้อยู่ในความรัก |
ค. อนุราคี | บุคคล | ||
ผู้อยู่ในที่เกิดเหตุ |
(พยาน~) | ดู พยาน. | บุคคล |