พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้เป็นศรีแห่งตระกูล |
น. โกลีนิยา, | บุคคล | ||
ผู้เป็นโรคลมบ้าหมู |
น. อปมารโรคี. | บุคคล | ||
ผู้เป็นใหญ่ |
ค. อิสฺสร นายก สามิ สามี ปติ อีส อธิปติ ปภู อยฺย อภิภู อธิป อธิภู เนตุ คามณิ อินฺท อินฺทฺริย ปธาน ปภู อิสฺสร | บุคคล | ||
ผู้เผยแผ่พระศาสนา |
น. ธมฺมทูต. ธมฺมปกาสก. | บุคคล | ||
ผู้เยาว์ |
ค. ยุว อปฺปตฺตวย อูนวยฏฺฐ | บุคคล | ||
ผู้เยียวยา |
(หมอ) | น. ติกิจฺฉก. | บุคคล | |
ผู้เริ่มต้น |
น. อาทิกมฺมิก. | บุคคล | ||
ผู้เริ่มหัด |
ค. อาธุนิก อธุนาสมยาคต | บุคคล | ||
ผู้เรียก |
ค. ปกฺโกสก | บุคคล | ||
ผู้เรียกร้องสิทธิ |
ค. อุคฺโฆสก มุขร | บุคคล | ||
ผู้เรียนไวยากรณ์ |
น. เวยฺยากรณ. เวยฺยากรณิก. | บุคคล, ไวยากรณ์ | ||
ผู้เรียบเรียงประวัติศาสตร์ |
น. อิติหาสสมฺปาทก. | บุคคล | ||
ผู้เรืองนาม |
ค. ขฺยาต ปตีต ปญฺญาต อภิญฺญาต สุวิสฺสุต สุวิทิต สุปากฏ | บุคคล | ||
ผู้เลี้ยงดู |
ค. โปสก | บุคคล | ||
ผู้เลี้ยงตัวเอง |
ค. อตฺตโปสก อตฺตเวตน | บุคคล | ||
ผู้เลือกตั้ง |
น. อุจฺจินิตุ. | บุคคล | ||
ผู้เล่นพิณ |
น. เวณิกา, วีณาวาที. | บุคคล | ||
ผู้เล่าเรื่อง |
น. กิตฺตก. อนุสฺสาวก. | บุคคล | ||
ผู้เสนอ |
น. โยชนาการ. มตเทสก. | บุคคล | ||
ผู้เสนอชื่อ |
น. นามนิทฺทิสก. นามนิโยชก. | บุคคล |