พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้ให้ |
น. ทายก. ทายิกา. ค. ทายก ทายิกา ทายี ทท ทาตุ (ทาตา) |
บุคคล | ||
ผู้ให้การศึกษา |
น. อุคฺคหทายก. | บุคคล, ศึกษา | ||
ผู้ให้กำเนิด |
น. ชนก. ชนนี, | บุคคล, เกิด | ||
ผู้ให้ทาน |
ค. ทานทายี ทานทายก ทานทท | บุคคล, ให้ | ||
ผู้ให้เช่า |
น. กาลิกคาหทายี. | บุคคล | ||
ผู้ไกล่เกลี่ย |
ดู คนไกล่เกลี่ย. | บุคคล | ||
ผู้ได้รับมอบหมาย |
น. อายุตฺตก. | บุคคล | ||
ผู้ได้รับเหรียญ |
น. กิตฺติมุทฺทาลาภี. | บุคคล | ||
ผู้ได้รับใบอนุญาต |
น. อนุญฺญาปณฺณธารี. | บุคคล | ||
ผู้ไปสู่อบาย |
ค. อปายิก | บุคคล | ||
ผู้ไม่ครองเรือน |
(นักบวช) | ค. อนาคาริก อนาคาริย | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | |
ผู้ไม่นับถือพระเจ้า |
น. อนิสฺสรวาที. โลกายติก. | บุคคล | ||
ผู้ไม่มาประชุม |
ค. อนุปฏฺฐิตก ปวาสี | บุคคล | ||
ผู้ไม่มีความผิด |
ค. อทูสก อทูสิย นิรปราธ นิทฺโทส | บุคคล | ||
ผู้ไม่มีบาป |
น. นาค. | บุคคล | ||
ผู้ไม่รอบคอบ |
ค. อนิสมฺมการี ชมฺม | บุคคล | ||
ผู้ไม่อาจจะบรรลุธรรมได้ |
ค. อปารเณยฺย | บุคคล | ||
ผู้ไม่แพ้ |
ค. อปราชิต อวิชิต นิชฺชิต | บุคคล | ||
ผ่อง |
น. ปสาท. มณฺฑ. ค. ปสนฺน มณฺฑ วิมล วิสุทฺธ อจฺฉ สนฺนิภ ก. วิปฺปสีทติ วิสุชฺฌติ |
|||
ผ่องสว่าง |
ค. สุกฺก |