พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้เช่นนั้น |
ค. ตาทิส ตาทิกฺข | บุคคล | ||
ผู้เช่นเรา |
ค. มาทิส มาทิกฺข มาริส | บุคคล | ||
ผู้เช่นใด |
ค. ยาทิส ยาทิกฺข | บุคคล | ||
ผู้เช่า |
น. กาลิกคาหี. ปรสนฺตกภูมิวาสี. นิวาสสุงฺกทายีชน. | บุคคล | ||
ผู้เช่าบ้านอยู่อาศัย |
น. นิวาสคาหี. | บุคคล | ||
ผู้เฒ่า |
ดู คนแก่. | บุคคล | ||
ผู้เดินทาง |
น. คมิก. ปถิก. ปนฺถิก. ปถาวี. อทฺธคู. มคฺคิก. อทฺธิก. ปนฺถคู. ค. มคฺคปฏิปนฺน |
บุคคล | ||
ผู้เดินส่งข่าว |
น. ชงฺฆเปสนิก. | บุคคล | ||
ผู้เดินเรือ |
น. นาวิก. สมุทฺทคามี. | บุคคล | ||
ผู้เดียว |
ค. เอกก อทุติย อสหาย | บุคคล | ||
ผู้เตรียมการ |
ค. ปริกมฺมการก สชฺชก | บุคคล | ||
ผู้เตรียมเดินทาง |
น. คมิก. คมิย. | บุคคล | ||
ผู้เท่าเทียมกัน |
ค. ส. สมาน สทิส |
บุคคล | ||
ผู้เน่าใน |
ค. อนฺโตปูติ | บุคคล | ||
ผู้เบิกทาง |
ค. ปุเรจร ปุเรคามี มคฺคเทสก | บุคคล | ||
ผู้เบียดเบียน |
ค. หึสก | บุคคล | ||
ผู้เปลี่ยนศาสนา |
ค. โอสฏ | บุคคล | ||
ผู้เป็นต้นบัญญัติ |
น. อาทิกมฺมิก. | บุคคล | ||
ผู้เป็นบริวาร |
น. ปาริสชฺช. | บุคคล | ||
ผู้เป็นพาหะนำโรค |
น. โรคหารก. | บุคคล |