พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้สอนธรรม |
น. ธมฺมภาณก. ธมฺมปาฐก. | บุคคล, ธรรมะ | ||
ผู้สะสมของเก่า |
น. ปุราตตฺตคเวสก. | บุคคล | ||
ผู้สังเกตการณ์ |
น. สมีปฏฺฐายี. อนุปสฺสี. | บุคคล | ||
ผู้สันโดษ |
ค. สนฺตุฏฺฐ สนฺตุสฺสก | บุคคล | ||
ผู้สัมภาษณ์ |
น. สมฺภาสก. สากจฺฉก. | บุคคล | ||
ผู้สั่งการ |
น. อาณาปก. | บุคคล | ||
ผู้สำเร็จการศึกษา |
ค. อนฺตคู ปารคู | บุคคล | ||
ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน |
น. ราชปฏินิธิ. | บุคคล | ||
ผู้สืบทอด |
ค. อนนฺตราคต อนุกฺกมปฺปตฺต | บุคคล | ||
ผู้สืบทอดมรดก |
น. ทายาท. | บุคคล | ||
ผู้สืบทอดมรดกธรรม |
น. ธมฺมทายาท. | บุคคล | ||
ผู้สืบทอดศาสนา |
น. สาสนทายาท. | บุคคล | ||
ผู้สืบสกุล |
น. กุลีน. ปชา, กุลวํส. | บุคคล | ||
ผู้สืบสวน |
น. อนุวิชฺชก. สมนฺเนสก. | บุคคล | ||
ผู้สื่อข่าว |
(ทำข่าว) | น. สนฺเทสหร. สนฺเทสเปสก. อาหรณก. สาสนเปสก. นิเวทก. | บุคคล | |
ผู้สื่อข่าว |
(หาข่าว) | น. ปวตฺติหารี. ปตฺติกสมฺปาทก. | บุคคล | |
ผู้สูงกว่ามนุษย์ |
ค. ทิปทุตฺตม | บุคคล | ||
ผู้สูงอายุ |
ดู คนแก่. | บุคคล, แก่ชรา | ||
ผู้ส่งข่าว |
น. ทูต. สนฺเทสหร. เปสฺส. | บุคคล | ||
ผู้ส่งสาร |
น. ทูต. สนฺเทสหร. เปสฺส. | บุคคล |