พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้รับเคราะห์แทนคนอื่น |
น. ปรปาปคาหี. | บุคคล | ||
ผู้รับเงิน |
น. ภติปฏิคฺคาหี. | บุคคล | ||
ผู้รับเหมา |
น. ปฏิญฺญาสาธก. | บุคคล | ||
ผู้รับใช้พระ |
น. กปฺปิยการก. กปฺปิยทายก. | บุคคล | ||
ผู้ริเริ่ม |
ค. ปุเรคามี ปุพฺพงฺคม ปฐมารมฺภก อาทิม เนตุ มคฺคเทสก | บุคคล | ||
ผู้รุ่งเรือง |
ค. ชุติมนฺตุ ชุตินฺธร โชตก โชติก โชตน ปภสฺสร วิโรจมาน อิทฺธ ปกฏฺฐ ปกฺกาส อุชฺชล ชลิต ปชฺชลิต ผีต สนฺนิภ ภาสุร เตชสฺสี | บุคคล, รุ่งเรือง | ||
ผู้รู้ |
ค. ชานนก ญาณี ญาต เวทก เวที มนฺตี สุธี เมธี เมธาวี วิญฺญู เนปกฺก วิทูร วิทฺทสุ วิทฺวา วิพุธ ณฏฺฐ | บุคคล | ||
ผู้รู้การณ์ |
ค. การณิก | บุคคล | ||
ผู้รู้กาล |
ค. กาลญฺญู | บุคคล | ||
ผู้รู้ชัดเจน |
ค. ปฏิสํเวที วิภาวี | บุคคล | ||
ผู้รู้ตำนาน |
น. ปุราวุตฺตวิทู. | บุคคล | ||
ผู้รู้ถ่องแท้ |
ค. สมนฺตวิทู | บุคคล | ||
ผู้รู้ทิศทาง |
ค. ทิสากุสล | บุคคล | ||
ผู้รู้ธรรม |
น. ธมฺมญฺญู. ธมฺมวิทู. | บุคคล | ||
ผู้รู้ประมาณ |
น. มตฺตญฺญู. | บุคคล | ||
ผู้รู้ผิวเผิน |
ค. กาลาสิปฺปรท | บุคคล | ||
ผู้รู้พระสูตร |
น. สุตฺตนฺติก. | บุคคล | ||
ผู้รู้รักษาตัวรอด |
ค. นิปก | บุคคล | ||
ผู้รู้วินัย |
น. เวนยิก. วินยวิทู. | บุคคล | ||
ผู้รู้หลายภาษา |
ค. ภาสาโกวิท นานาภาสญฺญู | บุคคล |