พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้มีอายุ |
ค. อายสฺมนฺตุ (อายสฺมา) | บุคคล | ||
ผู้มีอำนาจเด็ดขาด |
น. เสริปาลก. | บุคคล | ||
ผู้มีอำนาจเหนือผู้อื่น |
น. อธิสฺสร. ปภู. อภิภู. | บุคคล | ||
ผู้มีเกียรติ |
ดู ผู้มีชื่อเสียง. | บุคคล | ||
ผู้มีใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว |
ค. อญฺญาวิหิต | บุคคล | ||
ผู้มีไหวพริบ |
ค. นิปก ปาฏิภาณ ปาฏิภาณี | บุคคล | ||
ผู้มืดมามืดไป |
วิ. ตโม ตมปรายโน | บุคคล | ||
ผู้มืดมาสว่างไป |
วิ. ตโม โชติปรายโน | บุคคล | ||
ผู้มุ่งความยุติธรรม |
ค. ธมฺมาภิมุข | บุคคล | ||
ผู้ยังมีความกลัว |
ค. ภยูปรต | บุคคล | ||
ผู้ยินดีร่วมมือ |
ค. สุวจ อสฺสว อนุวตฺตก | บุคคล | ||
ผู้ยิ่งใหญ่ |
น. มหาปุริส. ค. วิภู |
บุคคล | ||
ผู้ยึดมั่นอุดมการณ์ |
น. วิญฺญาณวาที. มโนวิกปฺปี. | บุคคล | ||
ผู้ยื่นคำร้อง |
น. อภิยาจก. อายาจก. | บุคคล | ||
ผู้รอบรู้ |
ค. สพฺพวิทู สพฺพสตฺถวิสารท | บุคคล | ||
ผู้รักงาน |
ค. กมฺมกาม | บุคคล | ||
ผู้รักชาติ |
น. เทสานุราคี. เทสภตฺติก. | บุคคล | ||
ผู้รักตัวเอง |
ค. อตฺตกาม | บุคคล | ||
ผู้รักธรรม |
ค. ธมฺมกาม | บุคคล | ||
ผู้รักษาการแทน |
น. นิยุตฺตปุริส. อุปาธิการี. ค. อญฺญสฺสตฺถาย นิยุตฺต |
บุคคล |