พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้ประทุษร้าย |
น. ทูสก. | บุคคล | ||
ผู้ประพฤติธรรม |
น. ธมฺมจาร. ธมฺมจารี. | บุคคล | ||
ผู้ประพฤติพรหมจรรย์ |
น. พฺรหฺมจารี. อสฺสม. | บุคคล | ||
ผู้ประพันธ์ |
น. ปพนฺธก. คนฺถการ. | บุคคล | ||
ผู้ประพันธ์คำสรรเสริญ |
น. วนฺทิภฏฺฏ. ถุติปาฐก. | บุคคล | ||
ผู้ประสบทุกข์ |
ค. ทุกฺขี ทุกฺขิต ทุกฺขปฺปเรต ทุกฺขปฺปตฺต ทุคฺคต อนายส | บุคคล | ||
ผู้ปราบปราม |
น. วิเชตุ. ทเมตุ. วสวตฺตก. | บุคคล | ||
ผู้ปรารถนาสามี |
น. อภิสาริกา, ธวตฺถินี, | บุคคล, ต้องการอยาก | ||
ผู้ปั้นแบบ |
น. อากติสาธก. อากตินิปฺผาทก. | บุคคล | ||
ผู้ปูลาดอาสนะ |
น. อาสนปญฺญาปก. | บุคคล | ||
ผู้ป่วยวิกลจริต |
น. วิพฺภนฺตจิตฺต. | บุคคล | ||
ผู้ผลิต |
ค. อุปฺปาทก อุปฺปาเทตุ (อุปฺปาเทตา) | บุคคล | ||
ผู้ผลิตน้ำหอม |
น. คนฺธิก. คนฺธาชีวี. | บุคคล | ||
ผู้ผุดเกิด |
น. โอปปาติก. | บุคคล | ||
ผู้ฝากเงิน |
น. ธนนิหิตก. ธนนิกฺขิปิตก. | บุคคล | ||
ผู้ฝึก |
น. ทมก. ทเมตุ. (ทเมตา) | บุคคล | ||
ผู้ฝึกยาก |
ค. ทุทฺทม | บุคคล | ||
ผู้ฝึกได้ |
ค. ทมฺม | บุคคล | ||
ผู้พร้อมเพรียง |
ค. สมคฺค | บุคคล | ||
ผู้พอจะตรัสรู้ได้ |
ค. โพธนีย โพธเนยฺย | บุคคล |