พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้ทำการแทน |
น. นิยุตฺตปุริส. อุปาธิการี. | บุคคล | ||
ผู้ทำครั้งแรก |
น. อาทิกมฺมิก. | บุคคล | ||
ผู้ทำความผิดร้ายแรง |
น. สาหสิก. มหาปราธี. | บุคคล | ||
ผู้ทำความอื้อฉาว |
น. ภสฺสการก. | บุคคล | ||
ผู้ทำนาบนหลังคน |
น. ปิฏฺฐิมํสขาทก. | บุคคล | ||
ผู้ทำนาย |
น. อนาคตทสฺสก. นิมิตฺตปาฐก. นิมิตฺตายตฺต. อนาคตทสฺสี. อนาคตวตฺตุ. | บุคคล | ||
ผู้ทำบาป |
น. ปาปการี. | บุคคล | ||
ผู้ทำพจนานุกรม |
น. สทฺทโกสสมฺปาทก. | บุคคล | ||
ผู้ทำพินัยกรรมไว้ |
น. กตอจฺจยทาน. | บุคคล | ||
ผู้ทำสัญญา |
น. ปฏิญฺญาสาธก. | บุคคล | ||
ผู้ทำหน้าที่พ่อบ้าน |
น. สพฺพกิจฺจการี. | บุคคล | ||
ผู้ทำหน้าที่แทน |
น. นิยุตฺตก. ปฏินิธิ. นิโยชิตปุคฺคล. | บุคคล | ||
ผู้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน |
ค. ปรนฺตป | บุคคล | ||
ผู้ทำให้ครบจำนวน |
ค. คณปูรก | บุคคล | ||
ผู้ทำให้เกิด |
(ผู้ผลิต) | ค. อุปฺปาทก อุปฺปาเทตุ (อุปฺปาเทตา) | บุคคล | |
ผู้ทำให้แตกแยกกัน |
ค. วิเภทก เภทกร | บุคคล | ||
ผู้ทุศีล |
ค. ทุสฺสีล | บุคคล | ||
ผู้นับถือ |
น. …มามก. …วาที. (อุ. พุทฺธมามก. อิสฺสรวาที.) | บุคคล | ||
ผู้นับถือพระพรหม |
น. พฺรหฺมภตฺต. | บุคคล | ||
ผู้นำ |
ค. นายก ปริณายก ปรินายก วินายก อิสฺสร ปติ อธิปติ ปภู เนตุ ปุพฺพงฺคม ปุโรคามี ปาโมกฺข ปุรกฺขต ปุรโตกต เนตฺติก วาห | บุคคล |