พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้ช่วย |
(ตำแหน่ง~) | น. อุป–. (อุ. อุปราช. อุปปุโรหิต.) | บุคคล | |
ผู้ช่วย |
(~ทั่วไป) | น. สหาย. สหการ. อุปตฺถมฺภก. อุปาธิการี. อนฺเตวาสี. | บุคคล | |
ผู้ช่วยเหลือ |
ค. ตายก ปโมจก สนฺตารกโมกฺขทายก | บุคคล | ||
ผู้ซักถาม |
น. อนุวิชฺฌก. ปุจฺฉก. | บุคคล | ||
ผู้ซื้อ |
ดู คนซื้อ. | บุคคล | ||
ผู้ดำรงตำแหน่ง |
น. อธิการี. | บุคคล | ||
ผู้ดำรงตำแหน่งคนก่อน |
น. ปุพฺพาธิการี. | บุคคล | ||
ผู้ดี |
(~ชาย) | น. กุลีน. กุลีนชน. อภิชาต. สชฺชน. สาธุ. สภฺย. อยฺย. มหากุลช. อุจฺจกุลีน. สพฺภ. ค. สุขุมาล วินีต สพฺภ สุพฺพต |
บุคคล | |
ผู้ดี |
(~หญิง) | น. กุลีนา, อภิชาตา, อยฺยา, | บุคคล | |
ผู้ดีใหม่ |
น. สมิทฺธิกปฺปิต. | บุคคล | ||
ผู้ดู |
น. โอโลเกตุ. ปสฺสาวี. ทสฺสาวี. ทสฺสี. | บุคคล | ||
ผู้ดูแล |
(รับใช้) | ค. ปริจารก ปริจาริก (ปริจาริกา) เสวก อุปฏฐาก เวยฺยาวจฺจกร | บุคคล | |
ผู้ดูแล |
(รักษา) | ค. รกฺขก ปาลก อภิการี | บุคคล | |
ผู้ดูแลทรัพย์สิน |
ค. เหรญฺญิก. นิกฺขิก. | บุคคล | ||
ผู้ดูแลผลประโยชน์ |
น. อายุตฺตก. นิกฺขิตฺตวตฺถุโคปก. | บุคคล | ||
ผู้ตกอยู่ในห้วงรัก |
ค. กามฺคิทฺธ กามคิทฺธิมา | บุคคล | ||
ผู้ตกอยู่ในอบาย |
น. อาปายิก. | บุคคล | ||
ผู้ตกอยู่ในอำนาจ |
ค. วสาคต หตฺถาคต อภิภูต | บุคคล | ||
ผู้ตรวจ |
น. ปริกฺขก. สเมกฺขก. วีมํสี. | บุคคล | ||
ผู้ตรวจการ |
น. กมฺมาธิฏฺฐายิก. กมฺมาธิฏฺฐายี. อธิกต. อชฺฌกฺข. | บุคคล |