พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้กิน |
ค. ภุญฺชก อทก โภตฺตุ | บุคคล | ||
ผู้กินปลา |
ค. มจฺฉภกฺข | บุคคล | ||
ผู้ก่อ |
น. สมฺปาทก. อุปฺปาทก. | บุคคล | ||
ผู้ก่อการ |
น. ปติฏฺฐาเปตุ. อารมฺภก. | บุคคล | ||
ผู้ก่อการกบฏ |
น. ราชทุพฺภิ. รชฺชโทหี. | บุคคล | ||
ผู้ก่อการจลาจล |
น. สงฺโขภี. ทามริก. | บุคคล | ||
ผู้ก่อการร้าย |
น. ปฏิวิรุทฺธ. ปจฺจามิตฺต. | บุคคล | ||
ผู้ก่อความวุ่นวาย |
น. สงฺโขภี. ทามริก. | บุคคล | ||
ผู้ก่อตั้ง |
น. อุนฺนติปาปก. | บุคคล | ||
ผู้ก่อสร้าง |
น. นิมฺมาตุ. (นิมฺมาตา) สมฺปาทก. อุปฺปาทก. ค. กร |
บุคคล, ก่อสร้าง | ||
ผู้ขวนขวาย |
ค. ปสุต อนุยุตฺต ปยุตฺต อิสฺสุกี พฺยาวฏ วฺยาวฏ อุสฺสุก อุสฺสุกฺก อเปกฺขก อพฺภุสูยก | บุคคล | ||
ผู้ขัดขวาง |
น. พาธากร. อนฺตรายการี. | บุคคล | ||
ผู้ขับ |
น. ปาชก. | บุคคล | ||
ผู้ขับขี่ |
(~ม้า, รถ) | น. ปจฺฉาโรหก. อาโรห. (อุ. อสฺสาโรห. รถาโรห.) | บุคคล | |
ผู้ขาย |
ดู คนขาย. | บุคคล | ||
ผู้ข่มข้าศึก |
ค. อรินฺทม | บุคคล | ||
ผู้ข่มเหง |
ค. อภิภว ปีฬก พาธก วิเหฐนก | บุคคล | ||
ผู้ข้องอยู่ในอารมณ์ต่างๆ |
ค. พฺยาสตฺต | บุคคล | ||
ผู้ข้ามแพ |
ค. โอลุมฺปิก โอฬุมฺปิก | บุคคล | ||
ผู้คงที่ |
(หนักแน่น) | ค. ตาทิ | บุคคล |