พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผิวหนัง |
น. จมฺม., ฉวิ, ตจ. | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ผิวหน้า |
(~ของหน้า) | น. มุขวณฺณ. | ร่างกายและส่วนประกอบ | |
ผิวหน้า |
(ฝ้า) | น. มณฺฑ. รสคฺค. เผณ. มตฺถก., | ความผิดปกติทางกาย | |
ผิวเผิน |
ค. อคมฺภีร อุตฺตาน | |||
ผิวเหลือง |
ค. ปีตวณฺณ | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ผิว่า |
ดู ถ้าว่า. | |||
ผี |
(อมนุษย์) | น. ปิสาจ. เปต. อมนุสฺส. ภูต. ปาปิมนฺตุ, มาร. | สัตว์ | |
ผี |
(คนตาย) | ค. มต เปต ปเรต | บุคคล, อมนุษย์, ผี | |
ผีกระสือ |
น. ปิสาจี. อมนุสฺสี. | บุคคล, อมนุษย์, ผี | ||
ผีกระหัง |
น. ปิสาจ. เปต. อมนุสฺส. ภูต. | บุคคล, อมนุษย์, ผี | ||
ผีกองกอย |
ดู ผีดิบ. | บุคคล, อมนุษย์, ผี | ||
ผีดิบ |
(vampire) | น. รุธิรปายี. ปิสาจ. | บุคคล, อมนุษย์, ผี | |
ผีตากผ้าอ้อม |
น. สญฺฌาโลก. ปโทส. | |||
ผีบุญ |
น. อุตฺตริมนุสฺสธมฺมุลฺลปก. | บุคคล | ||
ผีปอบ |
น. เวตาล. ปิสาจ. รกฺขส. รกฺขสี, | บุคคล, อมนุษย์, ผี | ||
ผีพุ่งไต้ |
น. อุกฺกาปาต. อุปฺปาต. ปติตุกฺกา, ยนฺตปาสาณ. | ดารา. | ||
ผีสางเทวดา |
น. ปิสาจ. มต. อมนุสฺส. | อมนุษย์ | ||
ผีสิง |
น. ภูตคาห. | อมนุษย์ | ||
ผีหัวขาด |
น. กพนฺธ.., กวนฺธ.., | บุคคล, ตาย | ||
ผีอำ |
น. สุปินปิสาจ. | บุคคล, อมนุษย์, ผี |