พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผุดลุกผุดนั่ง |
กวิ. อุฏฺฐาย สมุฏฺฐาย | |||
ผุดเป็นฟอง |
ก. ปุพฺพุลายติ | |||
ผุพัง |
น. ชีรณ., ปลุชฺชน., ค. โอลุคฺค ปภงฺคุณ ก. ชีรติ ชียติ หียติ ขียติ ปลุชฺชติ โอลุชฺชติ |
|||
ผุยผง |
น. ภสฺม., | |||
ผูก |
น. ปสิติ, พนฺธ. พนฺธน., นยฺหน., นิพนฺธน., สํโยค. ก. พนฺธติ นยฺหติ สนฺนยฺหติ นิพนฺธติ อนฺตติ เวเฐติ สํโยเชติ คนฺถติ กกิ. พทฺธ สนฺนทฺธ |
|||
ผูกขาด |
ก. อนญฺญสาธารณํ กโรติ | |||
ผูกดวง |
ก. นกฺขตฺตํ อาทิสติ | |||
ผูกดวงชะตา |
น. ชาตกมฺม., | |||
ผูกตราสัง |
ดู ตราสัง. | ตาย, ศพ | ||
ผูกตา |
ก. อกฺขีนิ ฉาเทติ, อกฺขีนิ พนฺธติ | |||
ผูกติด |
น. อชฺโฌส. ก. อชฺโฌสติ |
|||
ผูกบังเหียน |
ค. โยชิตขลีน ก. ขลีนํ โยเชติ |
พาหนะและส่วนประกอบ, ม้า | ||
ผูกประโยค |
น. การกโยค. วากฺยรจนาวิธิ. ก. โยเชติ กเถติ |
ถ้อยคำ | ||
ผูกพยาบาท |
น. พฺยาปาท. ค. เวรนิยฺยาตนสีล ก. พฺยาปชฺชติ, พฺยาปาทํ คนฺถติ, พฺยาปาทํ อุปฺปาเทติ |
อารมณ์ความรู้สึก | ||
ผูกพัน |
น. อาพนฺธ. อุปนิพนฺธ. ปฏิพทฺธ.., ปฏิพนฺธา, สมฺพนฺธ. สนฺธาน., สํโยค. อาสชฺชน., ลคฺคน., ราค. สงฺค. ก. อุปนิพนฺธติ สมฺพนฺธติ สนฺธาติ ลคฺคติ สารชฺชติ |
|||
ผูกพันอยู่กับกรรม |
น. กมฺมนิพนฺธน., | กรรม | ||
ผูกมัด |
น. อุทฺทาน., พนฺธน., จย. ค. สนฺทานิต สิต พทฺธ กีลิต สํยต ก. พนฺธติ, นิพนฺธติ, สิโนติ, ทฬฺหํ เวเฐติ |
|||
ผูกมั่นอยู่ |
(ตราสัง) | ก. อุปนนฺธติ | ||
ผูกมิตร |
ก. มิตฺตสนฺถวํ กโรติ, เมตฺตายติ | เพื่อน | ||
ผูกรัด |
น. สํโยค. พนฺธน., |