พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผูกรัดริดสีดวงทวาร |
น. วตฺถิกมฺม., | โรค | ||
ผูกสอด |
ก. อุปนยฺหติ สนฺนยฺหติ | |||
ผูกอาน |
(~ม้า) | ก. กจฺฉํ โยเชติ | พาหนะและส่วนประกอบ, ม้า | |
ผูกเงื่อน |
ก. คนฺเถติ, คณฺฐึ โยเชติ | |||
ผูกเวร |
น. อุปนาห. ค. อุปนาหี พทฺธเวร ก. อุปนยฺหติ |
|||
ผูกโกรธ |
น. อุปนาห. อุปนยฺหนา, ค. อุปนาหี ก. อุปนยฺหติ |
อารมณ์ความรู้สึก | ||
ผูกใจเจ็บ |
น. อุปนาห. อุปนยฺหนา, เวรปฏิกรณ., เวรสาธน., ค. อุปนาหี เวรสาธนปร ก. อุปนยฺหติ |
อารมณ์ความรู้สึก | ||
ผูกใจไว้ |
น. อาโภค. | |||
ผูกให้เข้าคู่กัน |
ก. อติพนฺธติ | |||
ผูกไมตรี |
ก. เมตฺตึ กโรติ, เมตฺตึ ปจฺจุปฏฺฐเปติ | เพื่อน | ||
ผูกไว้ด้วยกัน |
น. สํโยค. สนฺธาน., ก. สมฺพนฺเธติ สํโยเชติ |
|||
ผู้ |
น. ปุม. ชน. มนุสฺส. ปุคฺคล. โปส. | บุคคล | ||
ผู้กระทำ |
น. กตฺตุ. การก. ค. การก การี |
บุคคล | ||
ผู้กระทำผิด |
ค. อปรชฺชก ปทุสฺสก กตาปราธ | บุคคล | ||
ผู้กล่าวตำหนิ |
ค. นิคฺคยฺหวาที | บุคคล | ||
ผู้กว้างขวาง |
ค. วิสฺสุต ปญฺญาต อภิญฺญาต สุปากฏ | บุคคล | ||
ผู้กอบกู้อิสรภาพ |
น. วิโมจก. มุตฺติทายก. | บุคคล | ||
ผู้กำกับ |
น. วิธายก. อชฺฌกฺขก. กมฺมนฺตวิจารก. | บุคคล | ||
ผู้กำจัด |
ค. หนฺตุ (หนฺตา) ธุต | บุคคล | ||
ผู้กำหนดราคา |
ค. อคฺฆการก อคฺฆาปนก | บุคคล |