พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ผู้วิเศษ |
น. วิชฺชาธร. อินฺทชาลิก. | บุคคล | ||
ผู้ว่าง่าย |
ค. สุวจ สุพฺพจ วิเธยฺย อสฺสว | บุคคล | ||
ผู้ว่าราชการจังหวัด |
น. มณฺฑลิสฺสร. ธานิสฺสร. นคริสฺสร. ปุรินฺท. นครคุตฺติก. นครปาลก. | บุคคล | ||
ผู้ศึกษามนุษย์ |
น. มานุสาจารสิกฺขก. | บุคคล | ||
ผู้ศึกษาวิชาทหาร |
น. ยุทฺธสิกฺขก. | บุคคล | ||
ผู้สนับสนุนความชั่ว |
ค. ปาปสหาย ทุฏฺฐานุสาสก | บุคคล | ||
ผู้สมควรที่จะขอ |
ค. ยาจโยค | บุคคล | ||
ผู้สมรู้ร่วมคิด |
ค. สหการี | บุคคล | ||
ผู้สมัคร |
น. อายาจก. อากงฺขี. อเปกฺขก. อตฺถิก. | บุคคล | ||
ผู้สร้าง |
ค. ก. การก สิปฺปี มาปก นิมฺมาปก นิมฺมาตุ วิธาตุ อิสฺสร สมฺปาทก |
บุคคล | ||
ผู้สร้างคำใหม่ |
น. นูตนสทฺทปฺปโยชก. | บุคคล | ||
ผู้สร้างบ้าน |
น. คหการก. | บุคคล | ||
ผู้สร้างโลก |
น. โลกมาปก. | บุคคล | ||
ผู้สวด |
น. ปาฐก. ภาณก. ภาณี. อุทฺเทสก. | บุคคล | ||
ผู้สวดปาติโมกข์ |
น. ปาฏิโมกฺขุทฺเทสก. | บุคคล, ศีลวินัย, สังฆกรรม | ||
ผู้สวดพระเวท |
น. โสตฺติย. โสตฺถิย. | บุคคล | ||
ผู้สวมเกราะ |
ค. กตสนฺนาห สนฺนทฺธ | บุคคล, อาวุธ | ||
ผู้สว่างมา มืดไป |
วิ. โชติ ตมปรายโน | บุคคล | ||
ผู้สว่างมา สว่างไป |
วิ. โชติ โชติปรายโน | บุคคล | ||
ผู้สอน |
น. อนุสาสก. อุปเทสก. อาจริย. สิกฺเขตุ. | บุคคล |