พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ทแยง |
ดู เฉียง. | |||
ท่วงที |
ดู ท่าทาง. | |||
ท่วม |
น. อุทโกตฺถรณ., อชฺโฌตฺถรณ., ก. อุทกํ โอตฺถรติ, อชฺโฌตฺถรติ โอสีทาเปติ |
|||
ท่วมทับ |
ก. โอตฺถรติ อชฺโฌตฺถรติ กกิ. อชฺโฌตฺถต โอตฺถต อธิปนฺน |
|||
ท่อ |
น. นิทฺธมน., นิคฺคมน., นิคฺคม. นาฬ. นาฬิ, นาฬี, ปณาฬี, กณฺฑ. ทีฆสุสิร., | |||
ท่อควัน |
น. ธูมนิคฺคมน., ธูมนิคฺคมนนาฬ. | |||
ท่อง |
น. สชฺฌาย. สชฌายน., อณ. อาขฺยาน., ปริจย. ปฐน., คายน., ชป. ภาณ., ก. คายติ สชฺฌายติ, วาจุคฺคตํ กโรติ, มนสิ ธาเรติ |
|||
ท่องจำ |
น. เกวลปริจย. วาจุคฺคตกรณ., ก. วาจุคฺคตํ กโรติ |
|||
ท่องพระไตรปิฎก |
น. ปทภาณ., | ไตรปิฎก | ||
ท่องเที่ยว |
น. ปริจรณ., วิจรณ., สํสาร. จาริกา, เทสาฏน., ปริยฏน., เทสจาริกา, สญฺจรณ., ก. ปริจรติ วิจรติ สํสรติ อาหิณฺฑติ ปริยาหิณฺฑติ ปริยาฏติ, จาริกํ จรติ |
|||
ท่องเที่ยวไป |
(ในวัฏฏะ) | น. สํสรณ., สํสาร. สนฺธาวน. สนฺธาวิต., สํสริต., ก. สํสรติ สนฺธาวติ |
||
ท่อน |
(วัตถุ) | น. ขณฺฑ.., ขนฺธ. (อุ. จมฺมขณฺฑ. กฏฺฐขนฺธ.) | ||
ท่อน |
(ข้อความ) | น. ปริจฺเฉท. วคฺค. นิปาต. ปพฺพ., | ||
ท่อนหิน |
น. สิลาขนฺธ. | ดินหินแร่ธาตุ | ||
ท่อนไม้ |
น. ทารุ., ทณฺฑ.., ทพฺพ. กลิงฺคร.., กฏฺฐขนฺธ. | ส่วนของพืช | ||
ท่อนไม้ผุ |
น. โกฬาป., สุกฺขกลิงฺคร.., | ส่วนของพืช | ||
ท่อน้ำ |
น. ปณาฬี, ปนาฬิกา, ปนาลี, อุทกายติกา, อุทกนิพฺพาหน., อุมงฺค. อุมฺมงฺค. ชลนิคฺคม. นิทฺธมนตุมฺพ. ชลเนตฺติ, | น้ำ | ||
ท่อน้ำตา |
น. อสฺสุธารา, | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ท่อน้ำทิ้ง |
น. ฉฑฺฑิตชลนิคฺคม. อุจฺฉิฏฺโฐทกปนาฬี, มลนิพฺพาหินี, | น้ำ, น้ำเสีย | ||
ท่อน้ำประปา |
น. ปปานาฬิ, | น้ำ |