พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คนขุดถ่านหิน |
น. องฺคารากริก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนขโมยของตามร้าน |
น. ปณิยโจร. | บุคคล | ||
คนขโมยผลงานคนอื่น |
น. วากฺยรจนาเถนก. | บุคคล | ||
คนข้างเคียง |
น. ปริชน. ปริวาร. ปริสชน. ปริคฺคห. ปริกฺขาร. อชฺฌาวร. อภิสร. | บุคคล | ||
คนครองเรือน |
ดู คฤหัสถ์. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | ||
คนครัว |
ดู พ่อครัว. | บุคคล, อาชีพ, อาหาร | ||
คนครึ่งสัตว์ |
น. กินฺนร. กินฺนรี, | บุคคล, สัตว์ | ||
คนครึ่งเทวดา |
น. วิมานเปต. วิมานิกเปต. เทวตฺตปาปิต. สิทฺธ. | บุคคล, เทวดา | ||
คนคอพอก |
น. คลคณฺฑี. | บุคคล, ความผิดปกติทางกาย, โรค | ||
คนคอพับ |
น. ภินฺนคล. | บุคคล, พิการ | ||
คนคอยาว |
น. ทีฆคล. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนคอสั้น |
น. รสฺสคล. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนคัดสำเนา |
น. ลิปิกร. | บุคคล | ||
คนคางยื่น |
น. ลมฺพหนุก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนคางหัก |
น. ภินฺนหนุก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนคางเบี้ยว |
น. วงฺกหนุก. | บุคคล, พิการ | ||
คนคางเฟ็ด |
น. วิปิฏหนุก.
คางสั้น. เฟ็ด ว. แฟบ, หด, สั้น, ถลกขึ้นสูง (… |
บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนคิ้วพืด |
น. สมฺพทฺธภมุก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนคิ้วลิง |
น. มกฺกฏภมุก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนคิ้วเลี่ยน |
น. นิลฺโลมภมุก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย |