พิการ
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| ขากะเผลก | ค. ขฬุงฺกปาท | ร่างกายและส่วนประกอบ, พิการ | |
| ขาด้วน | ค. ฉินฺนปาท | ร่างกายและส่วนประกอบ, พิการ | |
| ขาพิการ | ค. ขญฺช ปุงฺคุล | ร่างกายและส่วนประกอบ, พิการ | |
| คนขาด้วน | น. ปาทจฺฉินฺน. | บุคคล, พิการ | |
| คนขาเป๋ | น. ขญฺช. โขณฺฑ. | บุคคล, พิการ | |
| คนขาโก่ง | ค. วงฺกชาณุก | บุคคล, พิการ | |
| คนคอพับ | น. ภินฺนคล. | บุคคล, พิการ | |
| คนคางเบี้ยว | น. วงฺกหนุก. | บุคคล, พิการ | |
| คนง่อย | น. ปงฺคุ. ปงฺคุล. ปงฺคุฬ. ปีฐสปฺปิ. ฉินฺนิริยาปถ. กุณ. กุณี. ปกฺข. ปงฺคุฬ. องฺคุ. | บุคคล, พิการ | |
| คนจมูกแหว่ง | น. นาสจฺฉินฺน. | บุคคล, พิการ | |
| คนตาเข | น. เกกร. เฏรก. วลิร. ค. วิสมจกฺขุก วลิรกฺขิก |
บุคคล, พิการ | |
| คนตาเหล่ | ดู คนตาเข. | บุคคล, พิการ | |
| คนนิ้วง่อย | น. องฺคุลิกุณี. | บุคคล, พิการ | |
| คนนิ้วด้วน | น. องฺคุลิฉินฺน. องฺคุลรหิต. | บุคคล, พิการ | |
| คนนิ้วหงิก | น. คณฺฐิกงฺคุลิก. | บุคคล, พิการ | |
| คนบอดตาใส | น. ปสนฺนนฺธ. | บุคคล, พิการ | |
| คนบอดแต่กำเนิด | น. ชจฺจนฺธ. | บุคคล, พิการ | |
| คนปลายเท้าพับ | น. กุณฺฑปาทก. | บุคคล, พิการ | |
| คนปากเบี้ยว | น. วงฺกมุข. | บุคคล, พิการ | |
| คนพิการ | น. ปกฺขหต. วิกลงฺค. องฺควิกล. นฏฺฐินฺทฺริย. | บุคคล, พิการ |