พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คน |
(กวน) | ก. อาลุฬติ อาโลเฬติ วิโลเฬติ มนฺเถติ จาเลติ | ||
คน |
(มนุษย์) | น. มนุสฺส. มานุส. มจฺจ. มานว. มาณว. มนุช. นร. ชน. โลก. ปภุ. ปุคฺคล. ปาณ. ปาณี. สตฺต. เทหี. ชนฺตุ. สรีรี. ภูต. ชีวี. ปชา, ตถาคต. อินฺทคู. | บุคคล | |
คนกตัญญู |
น. กตญฺญู. | บุคคล | ||
คนกระจอกงอกง่อย |
น. ขญฺช. โขณฺฑ. | บุคคล | ||
คนกระเป๋าหนัก |
ค. มหทฺธน ธนิสฺสร ธนิก | บุคคล | ||
คนกลาง |
น. คหพนฺธนโยชก. ค. อนฺตรฏฺฐ มชฺฌวตฺตี |
บุคคล | ||
คนกล้าหาญ |
ดู กล้าหาญ. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนกวาดถนน |
น. นครโสธก. วีถิโสธก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนกินคน |
น. โปริสาท. ปุริสาท. ค. มนุสฺสมํสขาที โปริสาทก |
บุคคล | ||
คนกินสินบน |
น. ลญฺจขาทก. | บุคคล, สินบน | ||
คนกินเดน |
น. วิฆาสาท. ทมก. | บุคคล | ||
คนขนของ |
น. ภารหารก. ภารวาห. ภาริก. ธารี. วาหี. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนขยัน |
ค. อุฏฺฐายี อุฏฺฐาตุ (อุฏฺฐาตา) อุฏฺฐิต อุสฺสุกฺก อุยฺยุตฺต ทกฺข ปสุต ตปฺปร อนลส อตนฺทิต อกิลาสุ นิกฺโกสชฺช อายตฺต อาสตฺต | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนของตน |
น. สชน. | บุคคล | ||
คนขอทาน |
น. ยาจก. ยาจนก. อตฺถี. กปณ. วณิพฺพก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนขัดรองเท้า |
น. ปาทตาณมชฺชก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนขับ |
น. ปาชก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนขับรถ |
น. สารถิ. รถจารี. สูต. ปาชก. ปาชิตุ. (ปาชิตา) นิยามก. ขตฺตุ. (ขตฺตา) เสนก. | บุคคล, อาชีพ, พาหนะและส่วนประกอบ | ||
คนขับรถจักร |
น. ยนฺตธาวก. | บุคคล, อาชีพ, พาหนะและส่วนประกอบ | ||
คนขับรถม้า |
น. รถาจริย. | บุคคล, อาชีพ, พาหนะและส่วนประกอบ |