พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คนคุก |
น. กรมร. การาพทฺธ. พนฺธนคต. อาตตายี. พนฺธนาคาริก. วธุทฺยต. วธารห. อปราธี. | บุคคล, นักโทษ | ||
คนคุ้มกัน |
น. อณีกฏฺฐ. องฺครกฺขก. อาปาทก. อารกฺขก. อารกฺขกปริสา, | บุคคล, อาชีพ | ||
คนค้าขายทางเรือ |
น. สํยุตฺตนิก. | บุคคล, ซื้อขาย, อาชีพ | ||
คนฆ่าสัตว์ |
น. ปาณฆาตี. ปาณาติปาตี. ปสุฆาตี, มาควิก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนฆ่าสัตว์ขาย |
น. มาควิก. ปสุฆาตก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนฆ่าหมู |
น. สูกริก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนฆ่าแกะ |
น. โอรพฺภิก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนงาน |
น. กมฺมกร. กมฺมการ. เวตนิก. ภฏก. ภตก. ภติก. นิยุตฺต. เปสนกร. ปเหณก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนงานถ่านหิน |
น. องฺคารากริก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนงานวัด |
(เลกวัด) | น. อารามิก. อารามกมฺมิก. | บุคคล, อาชีพ | |
คนงานในป่า |
น. วนกมฺมิก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนง่อย |
น. ปงฺคุ. ปงฺคุล. ปงฺคุฬ. ปีฐสปฺปิ. ฉินฺนิริยาปถ. กุณ. กุณี. ปกฺข. ปงฺคุฬ. องฺคุ. | บุคคล, พิการ | ||
คนจน |
น. ทลิทฺท. ทีน. ค. นิทฺธน ทุคฺคต อกิญฺจน |
บุคคล, รวยจน | ||
คนจมูกบี้ |
น. วิปิฏฺฐนาสิก. อนุนฺนตนาสิก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนจมูกเล็กมาก |
น. อติขุทฺทกนาสิก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนจมูกแฟบ |
ดู คนจมูกบี้. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนจมูกแหว่ง |
น. นาสจฺฉินฺน. | บุคคล, พิการ | ||
คนจมูกโด่งมาก |
น. อติทีฆนาสิก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนจมูกใหญ่มาก |
น. อติมหนฺตนาสิก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนจรจัด |
น. อนาถปุริส. อถิรนิวาสี. ค. ปสุกุลาชีวี อถิรนิวาสี ปริยาหิณฺฑก นิเกตนรหิต |
บุคคล |