พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พ่นออก |
ก. อุคฺคิรติ วมติ, สหสา นิคฺคจฺฉติ | |||
พ่นไฟ |
น. อพฺภุชฺชลน., ก. อพฺภุชฺชลติ |
|||
พ่วง |
ก. โอลมฺพติ โอลคฺคติ | |||
พ่วงท้าย |
ก. ปจฺฉาภาเค โอลมฺพติ | |||
พ่อ |
ดู บิดา. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | ||
พ่อขุน |
น. อิสฺสราธิปติ. ชนาธิป. | |||
พ่อครัว |
น. สูท. สูทก. สุทฺท. สูปิก. ภตฺตการ. สูปการ. อาฬาริก. โอทนิก. รสก. ปาจก. | บุคคล, อาชีพ | ||
พ่อคุณ |
นิ. อมฺโภ | อาลปนะ | ||
พ่อค้า |
น. กยวิกฺกยิก. กยิก. วิกฺกยิก. วิกฺเกตุ. สตฺถวาห. อาปณิก. วาณิช. พาณิช. วานิช. เนคม. ปณิช. วณิชฺชกร. ปตฺถริก. โวหาริก. ปณฺยาชีวี. วฺยาปาริก. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าขนม |
น. ปูวิย. ปูวปณิย. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าขนสัตว์ |
น. โลมวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าของชำ |
น. ปกิณฺณกวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าของปลอม |
น. วฺยาชวาณิช. กูฏวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย, ปลอมเทียม | ||
พ่อค้าของสวยงาม |
น. สิงฺคารวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าขายปลีก |
น. ขุทฺทกวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าขายยา |
น. โอสถิกวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าขายอุปกรณ์แว่นตา |
น. อุปเนตฺตวานิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าขายเสื้อผ้า |
น. นิวาสนวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าข้าวสาร |
น. ตณฺฑุลิก. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าคนกลาง |
น. อนฺตรวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย |