พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พูดเก่ง |
ค. จตุรกถิก | |||
พูดเขื่อง |
ดู คุยโว. | |||
พูดเท็จ |
น. มุสาวาท. ก. มุสา วทติ, มุสาวาทํ กโรติ |
เท็จปดโกหก | ||
พูดเนิบๆ |
ก. อายตสฺสเรน วทติ | |||
พูดเปิดเผย |
ค. อุตฺตานวจน ตถาวาที ถิรวจน | |||
พูดเป็นต่อยหอย |
ก. อนนฺตริกํ กเถติ | |||
พูดเป็นนัย |
น. เลสมตฺตทสฺสน., ก. เลสมตฺตํ ทสฺเสติ, อนิยเมน วทติ, สนฺธาย ภาสติ, อุปาทาย ภาสติ, ปริยาเยน กเถติ |
|||
พูดเป็นสองนัย |
น. ปริยายกถน., ค. ทฺวนฺทตฺถ ก. ปริยาเยน กเถติ |
|||
พูดเป็นเชิง |
น. ปริยายกถา, ก. ปริยาเยน กเถติ |
|||
พูดเพ้อเจ้อ |
น. ปลาป. สมฺผปฺปลาป. ปชปฺปน., ค. ลป ลปก วาจาล นิปฺผลวาจ ปชปฺปี ปลาปี ก. ปลปติ, สมฺผํ ปลปติ, สมฺผํ กเถติ, ปชปฺปติ ลาลปฺปติ |
|||
พูดเรื่องทะเล |
น. สมุทฺทกฺขายิกา, | |||
พูดเรื่องโลกๆ |
น. โลกกฺขายิกา, โลกกถา, | |||
พูดเรื่องไร้สาระ |
น. สมฺผปฺปลาป. วิปฺปลาป. | |||
พูดเรื่อยเปื่อย |
น. สมฺผปฺปลาป. นิรตฺถกกถา, ก. สมฺผํ ปลปติ |
|||
พูดเลยเถิด |
น. ปริกถา, | |||
พูดเลอะเทอะ |
น. สมฺผปฺปลาป. นิรตฺถกกถา, | |||
พูดเลียบเคียง |
น. สามนฺตชปฺปน., ปริกถา, | |||
พูดเลี่ยง |
ดู พูดอ้อมค้อม. | |||
พูดเล่นๆ |
น. สมฺปภาส. สมฺผปฺปลาป. ก. อยถา วทติ |
|||
พูดเสริม |
น. อนุวาท. ก. อนุวทติ |