พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พุพองขึ้น |
ค. อุปฺปกฺกุปฺปกฺก | |||
พุ่ง |
(~ของ) | น. ขิปน., เขป. ก. ตุริตํ ขิปติ วิสฺสชฺเชติ กกิ. นุต นุตฺต นุนฺน ขิปิต ขิตฺต อีริต อาวิทฺธ อุกฺขิตฺต |
||
พุ่ง |
(~ตัว) | น. ธาวน ก. ธาวติ ปธาวติ ปกฺขนฺทติ, สหสา ปวิสติ |
||
พุ่งขึ้น |
(น้ำพุ~) | ก. อุพฺภิชฺชติ | ||
พุ่งออกปาก |
ก. มุขโต อุคฺคจฺฉติ | |||
พุ่งออกมา |
น. สหสา นิจฺฉรณ., ก. สหสา นิจฺฉรติ |
|||
พุ่งเข้าใส่ |
น. สหสาภิตุทน., | |||
พุ่งไป |
น. ปธาวน., ก. ปธาวติ |
|||
พุ่ม |
น. คุมฺพ. คจฺฉ. | |||
พุ่มดอกไม้ |
น. มาลาคจฺฉ. | |||
พุ่มหนาม |
น. กณฺฏกคุมฺพ. กณฺฏกคหน., | |||
พุ่มไม้ |
น. คุมฺพ. ปคุมฺพ. คจฺฉ. คุมฺพนฺตร., คุมฺพคหน., | |||
พู |
น. สกฺขลิกา, | |||
พูด |
น. ภณน., ลปน., ภาสน., ปภาส. ค. กถิก กเถตุ ภาสก วตฺตุ ก. กเถติ ภณติ ภาสติ วทติ ลปติ สลฺลปติ วาเจติ กกิ. ภาสิต ลปิต วุตฺต อภิหิต อาขฺยาต ชปฺปิต อุทีรต กถิต คทิต ภณิต อุทิต |
|||
พูดกระทบ |
ก. อาสชฺช วาเจติ | |||
พูดกลบเกลื่อน |
น. อญฺเญนญฺญํ ปฏิจรติ | |||
พูดกะทัดรัด |
น. มิตภาณิตา, ค. มิตภาณี |
|||
พูดกันได้ |
ค. กถนีย กถนกฺขม | |||
พูดกันไม่รู้เรื่อง |
ค. ทุพฺพจ อนสฺสว | |||
พูดกับตัวเอง |
น. เอกากีภาสน., ก. เอกากี ภาสติ, อตฺตนา ว อตฺตานํ กเถติ |