พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พ่อค้าเครื่องประดับ |
น. อาภรณวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าเครื่องสำอาง |
น. คนฺธิกวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าเครื่องหนัง |
น. จมฺมวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าเครื่องเขียน |
น. ลิปิภณฺฑิก. ลิปิภณฺฑวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าเครื่องเหล็ก |
น. อโยภณฺฑิก. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าเนื้อ |
น. มํสิก. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าเพชรพลอย |
น. มณิการ. อาภรณวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าเร่ |
น. ภณฺฑวาหี. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าเหล็ก |
น. อโยภณฺฑิก. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าแกะ |
น. โอรพฺภิก. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าไข่มุก |
น. มุตฺติก. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อค้าไม้ |
น. กฏฺฐิกวาณิช. | บุคคล, ซื้อขาย | ||
พ่อตา |
น. สสุร. สสฺสุร. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | ||
พ่อบ้าน |
(เจ้าของบ้าน) | น. คหปติ. คหฏฺฐ. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | |
พ่อบ้าน |
(ลูกจ้าง) | น. สพฺพกิจฺจการี. | บุคคล, ตำแหน่ง | |
พ่อผัว |
น. สสุร. สสฺสุร. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | ||
พ่อมด |
น. อิกฺขณิก. อติยกฺข. วิชฺชาธร. มายาการ. ภูตเวชฺช. | บุคคล | ||
พ่อม่าย |
น. วิทาร. มตภริย. มตชาย. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, ม่าย | ||
พ่อสามี |
น. สสุร. สสฺสุร. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, พ่อ | ||
พ่อสื่อ |
น. คหพนฺธนโยชก. วิวาหสํสนฺทก. | บุคคล |