พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พ่ออุปถัมภ์ |
น. สามยิกปิตุ. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, พ่อ | ||
พ่อเมือง |
น. ปุรินฺท. นครคุตฺติก. นครปาลก. | บุคคล, ตำแหน่ง | ||
พ่อเลี้ยง |
น. ทุติยวิวาเห ปิตุ. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, พ่อ | ||
พ่อเฮ้ย |
นิ. หมฺภ | อาลปนะ | ||
พ่อแม่ |
น. มาตาปิตุ. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, พ่อ | ||
พ่าย |
ดู แพ้. | |||
พ้น |
น. มุตฺติ, มุจฺจน., ค. มุตฺต ปมุตฺต ก. มุจฺจติ |
|||
พ้นกำหนด |
ค. นิยมิตกาลาติกฺกนฺต | |||
พ้นขีดอันตราย |
ค. อนฺตรายมุตฺต | |||
พ้นจาก |
กกิ. อติกฺกมฺม อติจฺจ | |||
พ้นทุกข์ |
ค. นิทฺทุกฺข | |||
พ้นวิสัย |
ค. วิสยาตีต | |||
พ้นสมัย |
ค. อภาวคามี คตโวหาร คตโยพฺพน อตีตกาลิก ปริชิณฺณ อทฺธคต กาลาตีต | |||
พ้นสายตาไป |
ค. ทสฺสนาติกฺกนฺต | ระยะทาง | ||
พ้นเคราะห์ |
ค. นิทฺทุกฺข ทุกฺขมุตฺต | |||
พ้นโทษ |
น. ทณฺฑมุตฺติ, | |||
พ้นได้ยาก |
ค. สุทุตฺตร | |||
พ้นไป |
น. มุตฺติ, โมกฺข. ก. อุตฺตรติ มุจฺจติ |
|||
พ้อ |
ดู ต่อว่า. | |||
พ้อง |
ค. สมกาลิก อนุกูล ส. สมาน สภาค สทิส เอกจิตฺต สมานฉนฺท ก. เอกีภวติ ฆฏียติ, เอกฏฺฐาเน ปวตฺตติ |