พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ทำให้หูอื้อ |
ก. พธิรีกโรติ | |||
ทำให้ห้อโลหิต |
น. โลหิตุปฺปาทน., รุธิรตฺตปาปน., รุธิรชนน., ค. โลหิตุปฺปาทก ก. รุธิรตฺตํ ปาเปติ, โลหิตํ อุปฺปาเทติ |
|||
ทำให้อดอยาก |
ก. นีราหารํ กโรติ, ขุทาย ปีเฬติ | |||
ทำให้อยู่ในกำมือ |
ก. หตฺเถ กโรติ | |||
ทำให้อัดแอ |
น. สมฺปิณฺเฑติ | |||
ทำให้อับอาย |
ก. ลชฺชาเปติ | |||
ทำให้อาเจียน |
ค. วมถุกร วมาปก | |||
ทำให้อิ่มตัว |
ก. อจฺจนฺตํ ปูเรติ, อจฺจนฺตํ เตเมติ, สุฏฺฐุ เตเมติ | |||
ทำให้อิ่มแปล้ |
ก. สนฺตปฺเปติ | |||
ทำให้อึดอัด |
ก. อุปพาฬฺหยติ สมฺพาเธติ วิกฺเขเปติ สมฺภเมติ | |||
ทำให้อุ่น |
น. มนฺทุณฺหกรณ.., ก. มนฺทุณฺหํ กโรติ, อวยเว อุสุมาเปติ |
|||
ทำให้อ่อน |
ก. มุทุกโรติ | |||
ทำให้อ่อนกำลัง |
ก. ทุพฺพลีกโรติ, พลํ หาเปติ | |||
ทำให้อ่อนลง |
ก. อุปสเมติ, มุทุํ กโรติ | |||
ทำให้อ่อนเพลีย |
ก. อติกิลเมติ ทุพฺพลีกโรติ สิถิถีกโรติ | |||
ทำให้อ่อนแอ |
ก. ทุพฺพลีกโรติ อพลีกโรติ สิถิลีกโรติ | |||
ทำให้อ่อนโยน |
น. มุทุกรณ., ก. มุทุกโรติ |
|||
ทำให้เกรงขาม |
ก. สนฺตชฺเชติ นิรุสฺสาหยติ | |||
ทำให้เกรียม |
ก. ตมฺพวณฺณํ กโรติ | |||
ทำให้เกาะตัวกันแน่น |
ก. ปิณฺฑีกโรติ |