พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ทำให้ล้าสมัย |
ก. อตีตกาลิกํ กโรติ | |||
ทำให้วอกแวก |
ก. สมฺปสาเรติ | |||
ทำให้วุ่นวาย |
ก. โกลาหลํ อุปฺปาเทติ, ภเมติ โขเปติ อาโลเลติ | |||
ทำให้ว่าง |
ก. สุญฺญํ กโรติ | |||
ทำให้สกปรก |
ก. มลินีกโรติ กลงฺเกติ กลุสยาติ | |||
ทำให้สงบ |
น. อุปสมน., ค. สนฺติกร ก. อุปสเมติ ปสฺสมฺเภติ นิพฺพาเปติ สนฺนิสีทาเปติ |
|||
ทำให้สง่า |
ก. อุกฺกํเสติ อุนฺนาเมติ, เสฏฺฐฏฺฐานํ ปาเปติ, อุจฺจฏฺฐานํ ปาเปติ | |||
ทำให้สดชื่น |
ก. วิสฺสมาเปติ สนฺตปฺเปติ, นวตํ ปาเปติ | |||
ทำให้สบายใจ |
ก. อสฺสาเสติ, โสกํ วิโนเทติ | |||
ทำให้สมดุล |
ก. ตุลฺยํ เนติ, สมตํ เนติ, สมภารํ กโรติ | |||
ทำให้สมบูรณ์ |
น. ปริปูรณ., อูนปูรณ., ปริปูริ, สมาปน., โอสาปน., นิฏฺฐาน., ค. ปริปูรก อูนปูรก นิฏฺฐาปก ก. ปริปูเรติ สมฺปาเทติ นิฏฺฐาเปติ โอสาเปติ ปริโยสาเปติ |
|||
ทำให้สลบ |
น. วิสญฺญากร. ก. วิสญฺญีกโรติ มุจฺฉาเปติ |
|||
ทำให้สว่าง |
ก. โอภาเสติ ปภาเสติ โชเตติ ทิพฺเพติ | |||
ทำให้สะดวกขึ้น |
ก. สุกรตฺตํ เนติ, อุปตฺถมฺเภติ | |||
ทำให้สะดุ้งตกใจ |
ก. อุตฺตาเสติ สนฺตชฺเชติ | |||
ทำให้สะอาด |
น. โสธน., โวทาปน., ก. โสเธติ โวทาเปติ |
|||
ทำให้สะอิดสะเอียน |
ก. อรุจึ อุปฺปาเทติ | |||
ทำให้สับสน |
ก. อาโลเฬติ อากุลีกโรติ | |||
ทำให้สั้นลง |
น. สงฺเขป. ก. สงฺขิปติ สงฺเขเปติ สมาเสติ สงฺโกเจติ, รสฺสํ กโรติ |
|||
ทำให้สาบสูญ |
น. วินาสน., วินาสกมฺม., ก. วินาเสติ |