พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ทำให้เกิด |
น. ชนน. อุปฺปาทน., นิพฺพาปน., ค. ชนก อุปฺปาทก ก. ชเนติ อุปฺปาเทติ นิพฺพตฺเตติ |
|||
ทำให้เกิดขึ้นพร้อมกัน |
ก. สมกาลิกํ กโรติ | |||
ทำให้เกิดขึ้นอีก |
น. ปฏิชนน., อภินิพฺพาปน., | |||
ทำให้เกิดความเสียหาย |
ค. หายนากร อนตฺถาวห วิปตฺติกร วินาสกร | |||
ทำให้เกิดทุกข์ |
น. ทุกฺขาปน., ค. ทุกฺขชนก ทุกฺขาวห ก. ทุกฺขาเปติ |
|||
ทำให้เกิดฟอง |
ค. เผณุปฺปาทก ก. เผณํ อุปฺปาเทติ |
|||
ทำให้เกิดร่อง |
ก. กสฺสติ วินิวิชฺฌติ | |||
ทำให้เกิดเม็ดพุพอง |
น. โผฏกุปฺปาทน., ก. โผฏเก อุปฺปาเทติ |
|||
ทำให้เกิดแตกร้าวกัน |
ค. สนฺธิเภทก | |||
ทำให้เกิดแผล |
ก. วเณติ | |||
ทำให้เกิดแผลเป็น |
ก. ลกฺขณาหตํ กโรติ | |||
ทำให้เกินสมดุล |
ก. อติตุเลติ | |||
ทำให้เขว |
น. วิกฺเขป. สมฺภม. อนวฏฺฐิติ, ก. วิกฺขิปติ สมฺภเมติ วินิปาเตติ |
|||
ทำให้เข้าใจผิด |
ก. วิโมเหติ | |||
ทำให้เคยชิน |
ก. ปริจยติ สิกฺขติ | |||
ทำให้เคลิบเคลิ้ม |
น. ปโมหน., ปีตุปฺปาท. ก. ปโมเหติ |
|||
ทำให้เคลื่อนที่ |
น. ฐานาจาวน., โอสกฺกาปน., ก. ฐานา จาเวติ, อปสาเรติ โอสกฺเกติ |
|||
ทำให้เคลื่อนไหว |
น. โจปน., | |||
ทำให้เคือง |
(ตา) | ค. สนฺตาปกร | ||
ทำให้เงียบ |
ก. อุปสเมติ, นิสฺสทฺทํ กโรติ |