พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เผาด้วยความร้อนสูง |
น. สีฆทาห. มหาทาห. ก. ขิปฺปํ ทหติ |
ไฟ | ||
เผาป่า |
น. วนทหน., วนทาห. | ไฟ, สวน-ป่าไม้ | ||
เผาผลาญ |
ก. อนุฑหติ | ไฟ | ||
เผาศพ |
น. สรีรชฺฌาปนกิจฺจ., มตกิจฺจ., ฌาปน., อาทหน., ก. มตสรีรํ ฌาเปติ, ทหติ |
ไฟ, ศพ | ||
เผาเครื่องหอมบูชา |
ก. ธูเปติ ธูปายติ ธูมายติ, ธูเปน วาเสติ | กราบไหว้บูชา | ||
เผาเป็นเถ้า |
ก. ภสฺมีกโรติ | ไฟ | ||
เผาให้ละลาย |
ก. วิลียติ, วิลียาเปตฺวา โสเธติ | ไฟ | ||
เผาไหม้ |
ดู ไหม้. | ไฟ | ||
เผินๆ |
ค. อคมฺภีร อุตฺตาน | |||
เผือก |
(พืชหัว) | น. มูลก. จุจฺจุ. กนฺท.
เผือก น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัว ต้นและใบคล้ายบอน… |
พืช, ไม้ล้มลุก, อาหาร | |
เผือก |
(สี~) | ค. เสต (อุ. เสตหตฺถี)
เผือก ว. ขาวอย่างผิดปรกติ เช่น ควายเผือก. |
สี | |
เผื่อ |
น. นิทหน., | |||
เผื่อขาดเผื่อเหลือ |
น. นิทหน., ก. นิทหติ |
|||
เผื่อว่า |
นิ. เจ สเจ ยทิ อถ | |||
เผื่อแผ่ |
น. ทาน., วิทารณ., วิสฺสชฺชน., จาค. ปริจาค. สํวิภาค. ก. เทติ วิทาเรติ วิสฺสชฺชติ จชติ สํวิภชติ |
ลักษณะนิสัย | ||
เผ็ด |
น. กฏุก., กุฏกตฺต., ค. กฏุ กฏุก ขาร |
|||
เผ็ดร้อน |
(คำพูด~) | น. มมฺมจฺเฉทกวจน., ค. กฏุก กกฺขฬ มมฺมจฺเฉทก |
ถ้อยคำ | |
เผ็ดร้อน |
(รส~) | น. กฏุก., กุฏกตฺต., ค. กฏุ กฏุก ขาร |
รสชาติ | |
เผ่น |
น. ปกฺขนฺทน., ก. ปกฺขนฺทติ, สหสา ปลายติ |
|||
เผ่า |
น. โคตฺต., โคตฺตปรมฺปรา, | สมุหนาม |