พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เป็นเหตุให้ |
ก. ชเนติ อุปฺปาเทติ ค. เหตุภูตสมุปฺปาทก |
|||
เป็นเหตุให้เกิดขึ้น |
ค. สมุฏฺฐาปก | |||
เป็นเหน็บ |
ก. ปฏิกุฏติ | |||
เป็นเอก |
ค. เอก อทุติย | |||
เป็นเอกฉันท์ |
ค. เอกฉนฺท เอกมติก อวิภตฺตมติก | |||
เป็นแฉก |
ค. จกฺกํสกาการ | |||
เป็นแท่งทึบ |
(ตัน) | ค. เอกฆน | ||
เป็นแบบผู้ดี |
น. นาคริก โปรี | |||
เป็นแบบเดียวกัน |
ค. สรูป เอกาการ | |||
เป็นแม่เหล็ก |
ค. อากฑฺฒกพลายตฺต | |||
เป็นแล้ว |
ก. อาสิ ภวิ อภวิ อหุ อโหสิ | |||
เป็นโคลน |
ค. กลลปุณฺณ ปงฺกยุตฺต | |||
เป็นโพรงแห้ง |
ค. โกลาป โกฬาป | |||
เป็นโรค |
ค. โรคี | โรค | ||
เป็นโรคกลาก |
ค. กิลาสิก กิลาสิย | โรค | ||
เป็นโรคลมชัก |
ค. อปมาริก | โรค | ||
เป็นใจ |
น. กุมนฺตน., สนฺธีกรณ., ก. กุมนฺเตติ สนฺธีกโรติ |
|||
เป็นไฉน |
ค. กตร กตม
|
คำถาม | ||
เป็นไท |
ค. ภุชิสฺส อทาส อตฺตาธีน | |||
เป็นไป |
น. ปวตฺตน., ปวตฺติ, ปวุตฺติ, ยปนา, วญฺจนา, วตฺตนา, วตฺติ, วุตฺติ, ค. ปวตฺต สํวตฺตนิก ก. วตฺตติ ปวตฺตติ สํวตฺตติ ยาเปติ สกฺกติ |