พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เป็นอันเดียวกัน |
(รวมกัน) | นิ. เอกโต | ||
เป็นอาทิ |
ค. อาทิก | |||
เป็นอิสระ |
น. อปรวสตา, สาธีนตา, ค. สาธีน เสรี อนิสฺสิต |
|||
เป็นเครื่องถอนออก |
ค. อพฺพหน | |||
เป็นเครื่องนำออก |
ค. นิยฺยานิก | |||
เป็นเครื่องบ่งชี้ |
ค. สูจก ญาปก นิมิตฺตภูต | |||
เป็นเงา |
ค. ปภสฺสร ภาสุร สุปฺปภ วิ. ภาสุรากาเรน กวิ. สปฺปภํ |
|||
เป็นเงาตามตัว |
สำ. อนุปายินี ฉายา โหติ, ฉายาว อนุปายินี | |||
เป็นเงาแวววาว |
ค. สงฺขลิขิต | |||
เป็นเงินเป็นทอง |
ดู มีค่า. | |||
เป็นเจ้า |
ค. ปติ ปภู สามิ อิสฺสร อธิภู อยฺย | |||
เป็นเจ้าของ |
น. สามิกตฺต., ปภุตฺต., ค. สามิก |
|||
เป็นเนื้อเดียวกัน |
ค. สมชาติก | |||
เป็นเนื้อเป็นหนัง |
ค. สารวนฺตุ ทพฺพมย | |||
เป็นเบือ |
(กลาดเกลื่อน) | ค. สงฺกิณฺณ อากิณฺณ สงฺกุร | ||
เป็นเพียงความคิด |
ค. จินฺติตมตฺต | |||
เป็นเพียงชื่อ |
ค. นามก นามมตฺต | |||
เป็นเมืองขึ้น |
ค. ปรปาลนานุคต ปรวสงฺคต ปรวสวตฺตี | |||
เป็นเศษ |
ค. ภาคยุตฺต | |||
เป็นเสียงเดียว |
ค. เอกจฺฉนฺท |