พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เปลือย |
ค. นคฺค อเจล นิจฺโจล ทิคมฺพร อวตฺถ ก. นคฺคํ กโรติ, อเจลกํ กโรติ |
|||
เปลือยกาย |
น. นคฺคตฺต., นคฺคิย., นคฺคิยา, อปฏิจฺฉนฺนตฺต., ค. นคฺค อปฏิจฺฉนฺน อภูสิต |
|||
เปลื้อง |
น. อปนยน., ปริโมจน., นิตฺถรณ., ก. มุญฺจติ โมเจติ โอมุญฺจติ อปเนติ ริญฺจติ |
|||
เปลื้องตัวเอง |
ก. อตฺตานํ โมเจติ | |||
เปลื้องผ้า |
ก. โอมุญฺจติ, วตฺถานิ อปเนติ | |||
เปลื้องภาระ |
ค. โอโรหิตภาร นิกฺขิตฺตภาร ก. ภารํ โอโรเปติ, ภารํ นิกฺขิปติ |
|||
เปลื้องหนี้ |
ดู ชำระหนี้. | |||
เปลื้องออก |
น. มุญฺจน., ปมุญฺจน., วิโมจน., ก. มุญฺจติ โอมุญฺจติ |
|||
เปลเด็ก |
น. ทารกโทลา, ทารกกุฏิ, ทารกปญฺชร.., | เครื่องนอน | ||
เปล่ง |
น. นิจฺฉรณ., ปภาว. ก. นิจฺฉรติ ปภวติ |
|||
เปล่งประกาย |
ก. มนฺทํ อุชฺชลติ | |||
เปล่งปลั่ง |
ค. อาภสฺสร ปภสฺสร ภสฺสร ภาสุร วิลาส ปภ วิมล รํสิก รํสิมนฺตุ สโชติภูต สนฺนิภ วณฺณวนฺต | |||
เปล่งรัศมี |
ก. รสฺมิโย วิสฺสชฺเชติ, … นิจฺฉรติ | |||
เปล่งวาจา |
น. วจีเภท. มุญฺจน., โมกฺข. ก. มุญฺจติ นิจฺฉรติ รายติ |
ถ้อยคำ | ||
เปล่งอุทาน |
ก. อุทาเนติ, อุทานํ อุทาเนติ, สหสา อุจฺจาเรติ, สหสา อุทีเรติ | คำอุทาน | ||
เปล่งเสียง |
น. วิรว. อีริต., อุจฺจารณา, อุทาหาร. อุทีรณ., ก. อพฺภุทีเรติ อุจฺจาเรติ อุทาหรติ อุทีเรติ นิจฺฉรติ รายติ ราสติ |
ถ้อยคำ, เสียง | ||
เปล่งเสียงดัง |
น. คมฺภีรนาท. ก. คมฺภีรํ นทติ |
ถ้อยคำ, เสียง | ||
เปล่งแสง |
ก. โอภาเสติ โชเตติ นิจฺฉาเรติ | แสง | ||
เปล่า |
ค. โมฆ นิรตฺถก ริตฺต ริตฺตก สุญฺญ ตุจฺฉ ตุจฺฉก อสาร เผคฺคุ กวิ. น กญฺจิ |
|||
เปล่าประโยชน์ |
ค. นิรตฺถก |