พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เป็นก้อน |
ค. ฆนีภูต ปิณฺฑีภูต คุฬิก | |||
เป็นก๊กเป็นเหล่า |
ค. ปกฺขปาตี | |||
เป็นของชาวบ้าน |
ค. คมฺม | |||
เป็นของชาวเมือง |
ค. โปรี | |||
เป็นของตน |
ค. นิช นิย นิยก อตฺตนิย | |||
เป็นของบิดา |
ค. เปตฺติก ปิตุสนฺตก | พ่อ | ||
เป็นของมนุษย์ |
ค. มานุส มานุสก มานุสี | |||
เป็นของสงฆ์ |
ค. สงฺฆิก | |||
เป็นของสวรรค์ |
ค. ทิพฺพ | |||
เป็นของเก่า |
ค. โปราณ โปราณก | |||
เป็นของเหลว |
ค. วิลียนสภาว | |||
เป็นข้า |
น. วสคมน., ค. วสงฺคต วสวตฺตี อุปชีวี ปราธีน ปรายตฺต |
|||
เป็นครั้งคราว |
ค. สามยิก อนุกาลิก นิ. กทาจิ เอกทา กวิ. กาเลน กาลํ |
|||
เป็นครั้งที่สาม |
กวิ. ตติยวารํ ยาวตติยํ ยาวตติยกํ | |||
เป็นครั้งแรก |
ค. อาทิวาร ปฐมวาร | |||
เป็นคราวๆ |
วิ. วาเรน วารํ | |||
เป็นคลื่น |
ค. สอูมิก อุนฺนโตนต ก. ตรงฺคายติ |
|||
เป็นความ |
ค. จุทิต | |||
เป็นความลับ |
ค. รหสฺสาการ คูฬฺหสภาว | |||
เป็นคุณ |
ค. หิตกฺกร สาตฺถก สผล |