พจนานุกรมไทย-บาลี

ศัพท์ไทย	ศัพท์บาลี	หมวดหมู่
เปรตวิสัย	น. ปิตฺติวิสย. เปตโลก.	ภพภูมิ
เปรย	ก. ปฐมํ อาโรเจติ, ปุเรตรํ วิญฺญาเปติ
เปรอะ	ดู เปรอะเปื้อน.
เปรอะด้วยขี้เถ้า	ค. ฉาริกาโอกิณฺณ
เปรอะเปื้อน	ค. ปริกิลิฏฺฐ ปริกิลินฺน อสุจิ มลิน อสุทฺธ โอกิณฺณ อโสธน ฯเปฯ ก. ปริกิลิสฺสติ
เปราะ	น. ปภงฺค. ภงฺคุรตฺต., ค. ภงฺคุร ปภงฺคุ ปภงฺคุณ ภิชฺชนธมฺม สุขภญฺชิย
เปรียง	น. ตกฺก., มถิต., อริฏฺฐ., ฆต.,
เปรียญ	น. อุปาธิธารี. ค. พหุสฺสุต
เปรียบ	ก. ตุเลติ สํสนฺเทติ
เปรียบเทียบ	น. โอปมฺม., อุปมาน., อุปมา, สํสนฺทน., อุปนิธิ. ก. อุปเมติ สมาเนติ สํสนฺเทติ, อุปมาโต ทสฺเสติ
เปรียบเทียบกันได้	ค. ตุลนารห อุปเมยฺย
เปรียบเทียบไม่ได้	ค. อนูปม นิรูปม
เปรียบเปรย	ก. อาสชฺช กเถติ
เปรียบเหมือน	นิ. วิย, ยถา-ตถา, เสยฺยถาปิ นาม - เอวเมว, ยถาตํ
เปรียว	ดู ปราดเปรียว.
เปรี้ยว	ค. อมฺพิล	รสชาติ
เปรี้ยว	ค. อมฺพิล
เปรี้ยวปาก	ค. ภุญฺชิตุกาม ขาทิตุกาม	อารมณ์ความรู้สึก
เปรื่อง	ดู ชำนาญ.
เปรื่องปราด	ดู ปราดเปรื่อง.

บรรณานุกรม: 1) พจนานุกรม ไทย-บาลี, 2559, พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9). 2) พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, 2554.

อักษรย่อ: น. (นาม), ค. (คุณนาม), ก. (กิริยา), กกิ. (กิริยากิตก์), วิ. (ศัพท์ที่ลงวิภัตตินาม), กวิ. (กริยาวิเสสนะ), นิ. (นิบาต), อุป. (อุปสัค), อุ. (อุทาหรณ์), สำ. (สำนวน), สพ. (สัพพนาม)
เครื่องหมายลิงค์: ใช้ . และ/หรือ , ท้ายคำ เป็นเครื่องหมาย เช่น . (ปุงลิงค์) , (อิตถีลิงค์) ., (นปุงสกลิงค์) .., (ปุงลิงค์และนปุงสกลิงค์) ,. (อิตถีลิงค์และปุงลิงค์) ,., (อิตถีลิงค์และนปุงสกลิงค์) เช่น ปุริส. เป็น ปุงลิงค์ อสฺสา, เป็น อิตถีลิงค์ ตาลมูล., เป็น นปุงสกลิงค์

บันทึกแก้คำผิด