พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สถาพร |
ค. ถาวร ถิร เถร ทฬฺหี อวฏฺฐิต อจล นิรนฺตร นิพทฺธ อจปล | |||
สถิต |
ก. ฐาติ ติฏฺฐติ ปติฏฺฐาติ ปติฏฺฐหติ สณฺฐหติ สณฺฐาติ | |||
สถิตยศาสตร์ |
(statics) | น. อจลวตฺถุนิยาม. | ศาสตร์-วิทยา | |
สถิติ |
น. สงฺขฺยาเลขน., ญาตสจฺจ., | |||
สถิติคนเกิดคนตาย |
น. ชาตมตสงฺขฺยาเลขน., | เกิด, ตาย | ||
สถิติประชากร |
น. มหาชนิกสงฺขฺยาเลขน., | |||
สถุล |
ค. ถุลฺล จณฺฑ กกฺขฬ ผรุส | |||
สถูป |
น. ถูป. เจติย., | |||
สน |
(ต้นไม้) | น. สรล. ปูติกฏฺฐ. เทวทารุ. เทวทารุก. | พืช, ไม้ต้น | |
สน |
(ร้อย) | ก. อาวุณาติ (อุ. สุตฺตํ สูจิปาสเก อาวุณิ) | ||
สน |
(สอด) | ก. ปกฺขิปติ โอทหติ | ||
สนตะพาย |
สำ. วิทฺธนาสาย ปกฺขิปติ | |||
สนทนา |
น. กถา, มนฺตนา, สากจฺฉา, สงฺกถา, สมฺภาสน., สมฺภาสา, สลฺลาป. สมุทาหาร. สมุลฺลปน., สลฺลปนา, ก. กถํ สมุฏฺฐาเปติ, สลฺลปติ สากจฺเฉติ สมฺภาสติ สํสนฺเทติ มนฺเตติ |
|||
สนทนาด้วยกัน |
น. สมนุภาสนา, ก. สมนุภาสติ |
|||
สนทนาปราศรัย |
น. กถาสลฺลาป. ค. สลฺลปติ |
|||
สนธยา |
น. อภิโทส. ปโทส. | เวลา | ||
สนธิ |
น. สนฺธิ, | ไวยากรณ์ | ||
สนธิสัญญา |
น. สนฺธานปณฺณ., สงฺคร. | กฎเกณฑ์กติกา | ||
สนนราคา |
น. อคฺฆ.., อคฺฆิย., มูล., ปณ. | ซื้อขาย | ||
สนม |
น. ราชนารี, ราโชโรธ. อนฺเตปุริตฺถี, อิตฺถาคาร. | บุคคล, สนม |