พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
มีรสกร่อย |
ค. อีสํโลณิก | |||
มีรสชาติ |
ดู มีรส. | |||
มีรสด่าง |
ค. โลณิก | |||
มีรสฝาด |
ค. กสาย | |||
มีรสอร่อย |
ค. มธุโรช สาธุรส | |||
มีรสเค็ม |
ค. ขาริก | |||
มีรสเผ็ด |
ค. กฏุก | |||
มีรอย |
ค. สราชิ สเรข สจฺฉิทฺท | |||
มีรอยด่าง |
ค. กมฺมาสวณฺณ ก. กมฺมาสี ภวติ |
|||
มีรอยย่น |
ค. วลิก วลี | |||
มีรอยรั่ว |
ค. สจฺฉิทฺท | |||
มีรอยร้าว |
ค. วิวรฉินฺน สจฺฉิทฺท | |||
มีรอยแยก |
ค. ทฺวิธาภินฺน | |||
มีระดู |
น. อุตุสฺสวน., ค. อุตุนี ปุปฺผวตี |
|||
มีระยะเท่ากัน |
ค. สมนฺตร สมทูร | |||
มีรัศมี |
ค. สปฺปภ สโชติก | |||
มีรัศมีรุ่งเรือง |
ค. โชติรส | รุ่งเรือง | ||
มีรัศมีแผ่ไปสี่ทิศ |
ค. จาตุรนฺตรํสิ | |||
มีรัศมีในตัวเอง |
ค. สยมฺปภ | |||
มีรากโผล่ออกมา |
ค. อุมฺมูล |