พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
มีวาจาไพเราะ |
ค. มธุรวาจ วคฺคุคท | |||
มีวาทะจัดจ้าน |
ค. ธุตวาท | |||
มีวาสนา |
ค. ลกฺขิก ลกฺขี | |||
มีวิมานอยู่ |
ค. เวมานิก | |||
มีศรัทธา |
ค. สทฺธาลุ สทฺธายุตฺต สทฺธายิก | |||
มีศรีสง่า |
ค. สิริธร สิริก | |||
มีศักดิ์ศรีน้อย |
ค. อปฺเปสกฺข | |||
มีศักดิ์ศรีมาก |
ค. มเหสกฺข | |||
มีสกุลต่ำ |
ค. หีนชาติก | |||
มีสติ |
ค. ส. สติมนฺตุ |
|||
มีสติมั่นคง |
ค. ปฏิสฺสต | |||
มีสภาพเป็นกรด |
ก. อมฺพิลี ภวติ | สารเคมี | ||
มีสมบัติผู้ดี |
ค. สพฺภ วินีต อาจารสมฺปนฺน | |||
มีสอง |
ค. ทุวิธ ทุพฺพิธ | |||
มีสองขั้ว |
ค. ทฺวิอกฺขก | |||
มีสองขา |
ค. ทฺวิปท | |||
มีสองคม |
ค. อุภโตธาร | |||
มีสองด้าน |
ค. ทฺวิปสฺสิก | |||
มีสองด้านเท่ากัน |
ค. สมทฺวิภุช | |||
มีสองนัย |
ค. ยุคลตฺถ ทฺวนฺทตฺถ สสนฺเทหตฺถ |