พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
มีปัญญารักษาตน |
ค. นิปก เนปก | |||
มีปัญญาแหลมคม |
ค. ขรมนฺตี | |||
มีปากมีเสียงกัน |
น. มนฺทกลห. | |||
มีปากเสียง |
ค. วิวาทมาปนฺน | |||
มีปาฏิหาริย์ |
ค. สปฺปาฏิหาริย | |||
มีปีก |
ค. ปกฺขี เปขุน | |||
มีปีกหลากสี |
ค. จิตฺตเปขุน | |||
มีผม |
ค. สเกส | |||
มีผมยุ่งเหยิง |
ค. วิกิณฺณเกส | |||
มีผมรุงรัง |
ค. อกปฺปิตเกส ลมฺพเกส | |||
มีผมเป็นลอน |
ค. กุณฺฑลเกส | |||
มีผล |
ค. สผล ผลท | |||
มีผลดก |
ค. พหุผลท | |||
มีผลมาก |
ค. มหปฺผล | |||
มีผลเป็นทุกข์ |
ค. ทุกฺขุทฺรย ทุกฺขุทฺริย | |||
มีผลเผ็ดร้อน |
ค. กฏุกุทฺรย กฏุกผล | |||
มีผลเลิศ |
ค. อุทฺธคฺคิก อคฺคผล อคฺควิปาก | |||
มีผลเหมาะสมกับกรรม |
ค. กมฺมสริกฺขก | กรรม | ||
มีผลในเบื้องบน |
ค. อุทฺธคฺค | |||
มีผิว |
ค. สวณฺณ สจฺฉวิ |