พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
บุญบารมี |
น. อธิการ. ปุญฺญ., | |||
บุญฤทธิ์ |
น. ปุญฺญานุภาว. ปุญฺญมยิทฺธิ, | |||
บุญหนักศักดิ์ใหญ่ |
ค. มเหสกฺข | |||
บุญเก่า |
น. ภาค. ภาคฺย., ปุพฺเพกตปุญฺญ., | |||
บุญเขต |
น. ปุญฺญกฺเขตฺต., | |||
บุณฑริก |
น. ปุณฺฑรีก., (ดู บัวขาว) | |||
บุด้วยทอง |
ค. สุวณฺณจฺฉทน | |||
บุตร |
น. ปุตฺต. อปจฺจ., อตฺตช. อตฺรช. โอรส. สุต. ตนุช. ตนย. ตนุย. นิย. นิยก. สุนุ. สูนุ. ทายท. | |||
บุตรธิดา |
น. ปชา, | |||
บุตรหญิงหม้าย |
น. เวธเวร. | บุคคล, ม่าย | ||
บุตรี |
น. สุตา, | |||
บุทคล |
ดู บุคคล. | |||
บุนนาค |
น. ปุนฺนาค. เกสร., | พืช | ||
บุบ |
ค. โอนต ก. โอนมติ โอคฺคจฺฉติ |
|||
บุบผา |
น. ปุปฺผ., | |||
บุบสลาย |
ดู ชำรุดทรุดโทรม, แตกหัก | |||
บุผนังด้วยแผ่นไม้ |
สำ. ภิตฺตึ ปทเรหิ อาวรติ | |||
บุพ |
ค. ปุพฺพ | |||
บุพกรรม |
น. ปุพฺพกมฺม., | กรรม | ||
บุพการี |
ค. ปุพฺพการี |