พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
บุ |
ก. โกฏฺเฏติ | |||
บุก |
ก. อุปธาวติ, สหสา ปกฺขนฺทติ | |||
บุกตะลุย |
ก. อุปธาวติ ปกฺขนฺทติ | |||
บุกบั่น |
ดู บากบั่น. | |||
บุกรุก |
ค. อติสาร. ปรเทสกฺกมน., ปสยฺหปเวส. ก. อติสรติ, ปริเทสํ กมติ, ปรวิสยํ อภิมทฺทติ, ปสยฺห ปวิสติ |
|||
บุกรุกป่า |
น. อฏวีสงฺโกป. | |||
บุกเข้าไป |
ก. สหสา ปวิสติ | |||
บุกเบิก |
น. ปุเรคมน., ปุพฺพงฺคมน., ค. ปุเรคามี ปุพฺพงฺคม เนตุ มคฺคเทสก ก. ภาเวติ พฺรูเหติ |
|||
บุกโจมตี |
ก. อพฺภุยฺยาติ, สหสา ปกฺขนฺทติ | |||
บุคคล |
น. ปุคฺคล. (ดู คน) | |||
บุคคลภายนอก |
น. ปรชน. พาหิรก. | |||
บุคคลสำคัญ |
น. เสฏฺฐปุริส. | |||
บุคลากร |
(บุคคล) | น. กิจฺจกร. กิจฺจการ. กิจฺจสมฺปาทก. | ||
บุคลากร |
(กลุ่มคน) | น. สภิกคณ. กิจฺจกรมณฺฑล., | ||
บุคลิก |
น. อตฺตภาว. อากปฺป. กุตฺต., นีหาร. สกฺกาย. ค. ปุคฺคลิก |
|||
บุคลิกภาพ |
น. ปุคฺคลิกภาว. ปุคฺคลิกตฺต. | |||
บุคลิกลักษณะ |
น. ปุคฺคลิกลกฺขณ., ปุคฺคลิกปกติ, ปุคฺคลิกลิงฺค., เอกีภาว. อเภท. นิพฺพิเสส. | |||
บุญ |
น. ปุญฺญ., กุสล., สุกต, สุกฺก., ธมฺม. สุจริต., ภค., อย. | |||
บุญคุณ |
น. อธิการ. | |||
บุญธรรม |
(บุตร) | ค. ทินฺนก |