พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
บีบคอ |
น. คลคฺคห. ก. คีวํ ปีเฬติ, คลํ นิปฺปีเฬติ, กณฺฐํ อุปฺปีเฬติ |
|||
บีบคอจนตาย |
สำ. สาสโรธเนน มาเรติ, คีวํ นิปฺปีเฬตฺวา มาเรติ | |||
บีบคอตาย |
ก. สาสนิโรเธน มาเรติ | |||
บีบคั้น |
น. ปีฑน., ปีฑา, ปีฬน., ปีฬา, นิปฺปีฬนา, วิพาธนา, สมฺพาธ. ปริมทฺทน., ก. ปีเฬติ อภิปีเฬติ อุปฺปีเฬติ สมฺปีเฬติ วิพาธติ |
|||
บีบนวด |
ดู นวด. | |||
บีบบังคับ |
น. พลกฺการ. ก. อติเวเฐติ, พเลน กาเรติ, อนิจฺฉาย กาเรติ, ปสยฺห นิโยเชติ, อาวสฺสกตฺตํ ปาเปติ |
|||
บีบรัด |
ก. ปริพนฺธติ | |||
บีบอัด |
ก. สมฺปีเฬติ สงฺฆฏฺเฏติ | |||
บีบเคล้น |
ก. สมฺพาหติ ปริมทฺทติ | |||
บีบแตร |
น. กาหลํ นทติ | |||
บีเวอร์ |
(beaver) | น. ชลมงฺคุส. | ||
บี้ |
ก. สมฺมทฺทติ จุณฺเณติ ปีเฬติ | |||
บี้แบน |
ค. จิปิฏกวิรูป | |||
บึกบึน |
ดู ล่ำสัน. | |||
บึง |
น. ตฬาก. วาปี, สรสี, ทห. อมฺพุชากร. กุมฺภ. มหาโสพฺภ. ชลาสย. | |||
บึ่ง |
สำ. เวเคน ปกฺขนฺทติ | |||
บึ้ง |
(แมงมุม) | น. มหาลูตา, มหาลูติกา, มหาอุณฺณานาภิ. มหามกฺกฏก. | ||
บึ้ง |
(หน้าบึ้ง) | น. ภมุกวิการ. มุขวิการ. ค. ภากุฏิก |
||
บึ้งตึง |
น. ภกุฏิ, สงฺโกจน., สงฺโกจ. มุขสงฺโกจน., ค. ภากุฏิก ทุมฺมุขี ก. ภกุฏึ กโรติ, สงฺโกเจติ |
|||
บื้อ |
ดู โง่. |