พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
นักยุทธศาสตร์ |
น. สงฺคาโมปายทกฺข. | บุคคล | ||
นักย่องเบา |
น. เอกาคาริก. ตกฺกร. โมสก. เถน. สนฺธิจฺเฉทโคจร. | บุคคล | ||
นักรบ |
น. อิสฺสตฺถ. ขตฺต. โยธ. โยธี. สมฺปหารก. ยุทฺธภฏ. | บุคคล, ต่อสู้ | ||
นักรบฝ่ายตรงข้าม |
น. ปฏิโยธ. | บุคคล, ต่อสู้ | ||
นักรำ |
(~ชาย) | น. นฏ. นฏก. นฏฺฏก. นจฺจก. นาฏ. นาฏก. | บุคคล, เต้นฟ้อนรำ | |
นักรำ |
(~หญิง) | น. นฏฺฏกี, นาฏกา, นาฏกิตฺถี, วารุณี, | บุคคล, เต้นฟ้อนรำ | |
นักร้อง |
(~ชาย) | น. คายก. คนฺธพฺพ. สรภาณี. | บุคคล, ดนตรี | |
นักร้อง |
(~หญิง) | น. คายิกา, | บุคคล, ดนตรี | |
นักลอกแบบ |
น. ลิปิกร. อนุการี. | บุคคล | ||
นักล่าสัตว์ |
ดู คนล่าสัตว์. | บุคคล, ฆ่า | ||
นักล้วงกระเป๋า |
น. คณฺฐิเภทกโจร. | บุคคล, ลักขโมยปล้นโกง | ||
นักล้อเลียน |
น. อนุการี, วิทูสก. | บุคคล | ||
นักวัตถุนิยม |
น. โลกายติก. | บุคคล | ||
นักวางแผน |
น. อุปายโยชก. อุปายทกฺข. วญฺจนิก. | บุคคล | ||
นักวาดภาพ |
น. จิตฺตกร. จิตฺตการ. วณฺณาเลปก. รงฺคาชีว. รงฺคชีวี. | บุคคล, วาดเขียน | ||
นักวิจัย |
น. อนุวิจารก. | บุคคล | ||
นักวิจารณ์ |
น. วิเวจก. คุณโทสนิรูปก. | บุคคล | ||
นักวิชาการ |
น. วิชฺชาลยนิยุตฺต. พหุสฺสุต. ปณฺฑิต. | บุคคล | ||
นักวิทยาศาสตร์ |
น. วิชฺชาวิสารท. | บุคคล, ศาสตร์-วิทยา | ||
นักวิเคราะห์ |
น. วิจฺเฉทก. | บุคคล |