พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
นักปรัชญา |
น. อชฺฌตฺตธมฺมวิทู. ญายสตฺถวิทู. | บุคคล | ||
นักปราชญ์ |
ดู บัณฑิต. | บุคคล | ||
นักปลุกปั่น |
น. ปกฺขคาหีเทสก. | บุคคล | ||
นักปล้น |
น. วิลุมฺปก. วิโลปก. อจฺฉินฺทก. ปนฺถทูสก. | บุคคล, ลักขโมยปล้นโกง | ||
นักปล้นคนเดินทาง |
น. ปนฺถทูภี. ปนฺถทูสก. ปนฺถวิโลปก. | บุคคล, ลักขโมยปล้นโกง | ||
นักปั่นจักรยาน |
น. จกฺกาโรหี. | บุคคล | ||
นักผจญเพลิง |
น. อคฺคิชีวี. เตโชสหก. | บุคคล | ||
นักฝัน |
น. สุปินทสฺสี. อุปนิชฺฌายี. ค. อพฺภูตปฺปิย วิตกฺกี นิชฺฌายก |
บุคคล | ||
นักพนัน |
ดู นักการพนัน. | บุคคล, พนัน | ||
นักพรต |
น. อสฺสม. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | ||
นักพฤกษศาสตร์ |
น. อุพฺภิทเวที. ภูตคามญฺญู. | บุคคล, ศาสตร์-วิทยา | ||
นักพูด |
น. กถิก. ภาสุร. พหุภาณี. จิตฺตกถี. | บุคคล | ||
นักฟันดาบ |
น. ขคฺคธร. อสิคาหก. | บุคคล | ||
นักฟุตบอล |
น. ปาทกนฺทุกกีฬก. เคณฺฑุกกีฬก. | บุคคล, กีฬา | ||
นักฟ้อนรำ |
น. นฏ. นฏฺฏ. นฏฺฏก. นาฏก. รงฺคกร. นาฏกิตฺถี, | บุคคล, เต้นฟ้อนรำ | ||
นักภาษาศาสตร์ |
น. ภาสาตตฺตญฺญู. ภาสาโกวิท. นานาภาสญฺญู. | ภาษา, บุคคล | ||
นักมวย |
น. มุฏฺฐิก. มลฺลมุฏฺฐิก. มุฏฺฐิมลฺล. มลฺลโยธ. | บุคคล | ||
นักมวย |
น. มุฏฺฐิก. มลฺลมุฏฺฐิก. มุฏฺฐิมลฺล. มลฺลโยธ. | บุคคล, กีฬา, อาชีพ | ||
นักมวยปล้ำ |
น. มลฺล. มลฺลก. มลฺลยุทฺธก. | บุคคล | ||
นักมายากล |
น. มายาการ. อินฺทชาลิก. | บุคคล |