พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
นอแรด |
น. ขคฺควิสาณ., ขณฺฑก. | อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง | ||
นักกฎหมาย |
น. อกฺขทสฺส. นีติกร. นีติเวที, ญายเวที. นีติโกวิท. | บุคคล, กฎเกณฑ์กติกา | ||
นักกลอน |
น. ปชฺชกร. | บุคคล, บทประพันธ์ | ||
นักกายกรรม |
น. ชลฺล. ลงฺฆก. ลงฺฆนฏก. รชฺชุกีฬก. สีฆปริวตฺตี. มลฺลโยธ. | บุคคล | ||
นักการ |
น. กตฺตุ. เปสฺส. ราชปุริส. กิจฺจสมฺปาทก. ธุรนฺธร. อธิการี. นายกาธิการี, | บุคคล | ||
นักการตลาด |
น. ปณฺยกุสล. โวหารนิปุณ. | บุคคล | ||
นักการทูต |
น. ทูเตยฺยนิปุณ. ราชนีติกุสล. | บุคคล | ||
นักการพนัน |
ค. อกฺขธุตฺต. กิตว. ชูตการ. อกฺขเทวิ. อกฺขเทวี. กนฺทุกตาฬุก. | บุคคล, พนัน | ||
นักการภารโรง |
น. ทฺวารปาล. | บุคคล | ||
นักการศึกษา |
น. พหุสฺสุต. อชฺฌายก. | บุคคล, ศึกษา | ||
นักการเมือง |
น. เทสปาลนญฺญู. เทสปาลก. ชนหิตการี. | บุคคล | ||
นักกิน |
น. ปณีตโภชี. สูปสฺสตฺถญฺญู. รสโลล. | บุคคล | ||
นักกีฬา |
น. กีฬก. มลฺล. | บุคคล, กีฬา | ||
นักกีฬาที่ตีลูกแรง |
น. ทฬฺหาภิฆาตี. | บุคคล, กีฬา | ||
นักก่อวินาศกรรม |
น. วินาสกร. | บุคคล | ||
นักขัตฤกษ์ |
น. นกฺขตฺต., | เวลา | ||
นักข่าว |
น. ปวตฺติหารี. ปตฺติกสมฺปาทก. วุตฺตนฺตคเวสก. | บุคคล | ||
นักคณิตศาสตร์ |
น. คณิตญฺญู. คณก. | ศาสตร์-วิทยา, บุคคล | ||
นักคำนวณ |
น. คณก. | บุคคล, คำนวณ | ||
นักคิด |
น. จินฺตชาติก. | บุคคล |