พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
นักแต่งเรื่อง |
น. ปพนฺธการี. | บุคคล, บทประพันธ์ | ||
นักแปล |
น. ภาสนฺตรปริวตฺตก. ภาสานุวาที. อตฺถวณฺณก. | บุคคล | ||
นักแม่นปืน |
น. ลกฺขเวที. | บุคคล | ||
นักแสดง |
(~ชาย) | น. นจฺจก. นฏ. นฏก. นฏฺฏก. นาฏก. รงฺคการ, | บุคคล | |
นักแสดง |
(~หญิง) | น. นาฏิกา, นฏฺฏกี, นาฏกิตฺถี, | บุคคล | |
นักแสดงละครโศก |
น. โสกนฺตนาฏกโยชก. | บุคคล | ||
นักแสดงละครใบ้ |
น. มูคาภินยทสฺสก. | บุคคล | ||
นักแสดงสวมหน้ากาก |
น. โปตฺถลิกาปโยชก. | บุคคล | ||
นักแสวงบุญ |
น. ปุญฺญติตฺถคามี. ปุญฺญติตฺถเสวี. | บุคคล | ||
นักโทษ |
น. อาตตายี. พนฺธนาคาริก. วธุทฺยต. วธารห. อปราธี. พนฺธนคต. การาพทฺธ. | บุคคล, ฮินดู | ||
นักโทษประหาร |
น. วชฺฌ. | บุคคล, ฮินดู, ฆ่า | ||
นักโทษแหกคุก |
น. การเภทก. | บุคคล, ฮินดู | ||
นักโบราณคดี |
น. ปุราณตฺตเวที. | บุคคล | ||
นักไต่ลวด |
น. รชฺชุนาฏก. | บุคคล | ||
นักไวยากรณ์ |
น. เวยฺยากรณิก. อกฺขรจินฺตก. วฺยากรณสมฺปาทก. | บุคคล, ไวยากรณ์ | ||
นังคัล |
น. นงฺคล., | |||
นัด |
น. นิยม. สงฺเกต. ก. นิยเมติ สมฺมนฺนติ |
|||
นัดดา |
น. นตฺตุ. (นตฺตา) | |||
นัดพบ |
ก. สงฺเกตํ นิยเมติ | |||
นัดยา |
น. นตฺถุกมฺม., ก. นาสาจุณฺณํ อาทาติ, นตฺถุกมฺมํ กโรติ |